Sarhoşsun." diye mırıldandım. Gözlerini kapadı ve yamukça gülümsedi.
"Öyleyim."
"Peki neden bana geldin?"
"Çünkü beni deli ediyorsun."
"Seni istememe sebep oluyorsun."
"Hem de başkasıyla beraberken."
Kulaklarımda fısıltısı yankılandı ve geride deri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"
Benim güzel Ay'ım.
Neden ben doğduğum an,
Sen batarsın?"
9 Ağustos Cuma
Biz insanlar: Kaçarız.
Kaçarız ve çoğu zaman kaçtığımız şey bir bilim kurgu filminde ki canavar, peşimize takılan uyuşturucu çetesi ya da borçlu olduğumuz mafya babası değildir.
Gerçeklerden kaçarız.
Kendimizden kaçarız.
Sahip olduğumuz aileden, sahip olduğumuz dostlardan ve çevreden, kendi yaşadığımız hayattan kaçarız.
En çok da, kendi gerçeklerimizden kaçarız.
Gerçek hayatta bulamadığımız aşkı okuduğumuz bir romanda, yaşarken çıkaramadığımız dersi dinlediğimiz bir masalda, ve asla sahip olamadığımız aileyi kitaplarda ararız.
Çoğu şey için böyle değil midir zaten?
Biz gerçekten yaşamaktan kaçıp, kendimizi koca bir hayal dünyasına kitleriz. Orada mutluyuzdur çünkü. Orada istediğimiz her şey mümkün.
Orada sevdiğimiz herkes bizi sevebilir. Popüler olabiliriz, güzel olabiliriz, ünlü olabiliriz, aşık olabiliriz, hayali bir masal karakteri olabiliriz.
Gerçekte olmak isteyip de olamadığımız her ne varsa, o olabiliriz.
Ama göz ardı ettiğimiz çok büyük, çokça büyük bir gerçek var önümüzde.
Biz yaşıyoruz.
Biz hayattayız.
Ve dışarıda bizi bekleyen tonlarca gerçek şey var.
