FINDING NO ONE

C H A P T E R 04

"Bwisit ang pangit ng lasa nito!"

Sigaw pa ng isa

Nagsitawanan sila bago umupo isa isa sa upuan at nagsimula nang kumuha ng pagkain

Parang biglang nalukot ang napakasaya kong mukha kanina malungkot kong inihain ang iba pang natira at hindi siga pinansin

I'm not used to this thing ngayon lang kasi ako magtatry magluto and I expected them to be happy like what my friends reaction to me everytime!

My parents will probably hugged to tight and cheer for me because that's what they always do!

But now is different..

Dali dali akong bumalik sa kusina at pinigilan ang mga luha kong tumulo why they so mean? I didn't deserve this

Bakit na kasi nila nandito dapat kaming dalawa lang ni Sebe! It is our time together tapos sisirain pa nila!
Dapat mas maaga ako nagising atas mabilis ako mag prepare para sana kaming dalawa lang at wala nang makikisali

I hate them!

They don't even care of my feelings!

Para mapigil ang mga naguunahan kong luha na lumabas inisip ko nalang si mom and dad I imagine them so proud of me because I already doing new things as a grown woman this is a good start being an adult now they probably gonna smile to me and embrace me

I miss them so much..

"Phia"

Naputol ang pagiisip ko ng tawagin ako ni Sebe he was smiling at me he was so happy I don't want to ruin his day hindi ko na dapat sabihin pa sa kaniya ang mga ganito

Mawawala din to mamaya..

"Why are you here nagkakainan na ang iba are you okay?"

Nagaalalang tanong nya ng mapansin ang mamasa masa kong mga mata I gave him a small smile at nauna ng naglakad palabas ng kusina umupo ako sa upuan ko at sumunod naman sa akin si Sebe

Nawala bigla ang gana ko kaya hindi muna ako kumain kaagad pinanuod ko ang iba kung paano kumain ang saya saya nila habang kinakain ang mga ininit kong ulam pero hindi man lang nila ginalaw ang mga niluto ko

I can't look at them parang naiiyak lang ako kaya napayuko nalang ako at pinaglaruan ang mga daliri ko

"Babe, hey what's wrong"

Sebe was now kneeling in front of me para mas makita nya ang mukha ko not minding the other people that are now looking at us

Nahiya ako bigla kaya pinatayo ko agad sya

"I'm fine!"

I lied.

"Let's eat!"

I assured him pero mukha hindi siya kumbinsido dahil nakakunot parin ang noo niya nagsimula na akong kumuha ng pagkain

Hindi parin mawala sa isip ko ang sinabi ng mga katulong kanina kaya dahan dahan kong itinulak sa pinakadulo ang dalawang ulam niluto ko para hindi na makita pa ng iba lalo na ni Sebe

"What are you doing?"

Napatutop ako ng biglang kuhain ni Sebe ang dapat itatabi ko ng plato ng itlog kimabahan agad ako dahil baka kung ano nanaman ang masabi at hindi ko na kayanin

"Sebe no!"

Pagpigil ko kaniya.

"Luto mo ito dapat lang kainin natin"

Kinabahan agad ako kaya nanginginig ang kamay ko siyang pigilan

"No please marami namang ulam wag nalang to!"