Bullied by Harry Styles -Dutch

-1

Emelie POV:

Leuk, weer een dag naar school, denk ik als ik opsta. Ik neem een snelle douche en doe mijn kleding aan. Mijn haar doe ik in een snelle knot, make-up houd ik achterwegen. Ik wordt toch al lelijk genoemd, dan ga ik ook geen extra moeite doen.

Als ik in de keuken sta denk ik aan de woorden die Harry gister tegen mij zei; 'je bent echt dik, je kan beter gewoon niks meer eten.' Ik kijk in de spiegel en zie dat er inderdaad wel wat af kan dus ik besluit om het ontbijt over te slaan.
Ik kan niet met mijn fiets gaan want die hebben ze gisteren lek gestoken en mijn ouders zijn werken, zoals altijd, dus ik besluit om te gaan lopen voor ik te laat kom.

Ik zal mij trouwens even voorstellen. Ik ben Emelie, ik ben 16 jaar oud, ik heb geen broers of zussen, mijn ouders zijn bijna nooit thuis en ik haat school. Ik heb geen vrienden, dit komt door Harry en zijn vrienden, ze maken me het leven onmogelijk en niemand durft met me om te gaan door Harry dus iedereen pest maar een beetje mee. Als laatste heb ik nog donker bruine haren tot net onder mijn borst en ik heb blauwe ogen. Ik ben 1,71 centimeter lang.

Als ik op school aankom zie ik dat ik nog een kwartier heb voordat de les begint. Zodra ik naar binnen wil lopen wordt ik op de grond geduwd. Ik kijk omhoog en zie Harry en Zayn lachen, Zayn is Harry zijn beste vriend.
'Ga je nog op staan of blijf je liggen dikke?' Hoor ik Harry zeggen. Bang sta ik snel op en word onmiddellijk op de grond geduwd door Zayn. Harry en Zayn beginnen hard te lachen.
Dan voel ik een paar trappen in mijn maag en tegen mijn benen, alles doet pijn.
De bel gaat en de jongens lopen snel weg, met tranen in mijn ogen sta ik op en loop naar mijn eerste les.
De dag begint al goed, hoor het sarcasme..

-Skip les

Ik kom aan bij mijn tweede les, en laat ik deze nou net hebben met de enige echte Harry Styles.
Ik loop snel naar binnen zodat ik in zicht ben van de docent, dan durven ze namelijk niks te doen. Aan de andere kant van de klas zie ik Harry gemeen lachen. 'Wow hij heeft best mooie ogen.' Ik schrik van wat ik net dacht, hoe kan ik zo over hem denken. Ik merk dat ik staar en kijk snel rood weg.

'Hallo klas, vandaag gaan jullie beginnen aan een nieuw project, deze ga je maken in tweetallen.' Zegt de docent. Mooi, dan kan ik lekker weer alleen werken, er is toch niemand die met mij wilt.
'Ik heb de tweetallen al gemaakt dus je hoeft niet je vrienden en vriendinnen aan te kijken. Je maakt deze opdracht deze les en ik verwacht van jullie dat je er zelf thuis aan verder werkt. De groepjes zijn als volgt: Nina en Kain, Violet en Zayn.'
Zo gaat ze nog even door, tot ik mijn naam hoor.
'Emelie en Harry.'
Kan mijn leven nog slechter? Ik kan wel huilen.

'Ga maar bij elkaar zitten en begin maar alvast.' Zegt de docent.
Doordat ik in mijn gedachten verzonken ben merk ik niet dat Harry al naar mij toe komt gelopen. Hij gaat naast me zitten.
'Ik kan er vanmiddag na school aan werken, bij jou thuis?' Vraagt Harry. Ik schrik, hoezo helpt hij mee? Ik verwachte dat hij mij alles zou gaan laten doen.
Als ik merk dat ik nog geen antwoord heb gegeven word ik rood van schaamte. 'I-is g-goed-d.' Krijg ik er nog maar net uit.

'Hij is echt heel knap.' Denk ik bij mezelf, ik weet dat ik dit niet moet voelen maar ik ben bang dat ik Harry leuk begin te vinden. Ik word rood van de gedachte.
'Sukkeltje.' Hoor ik hem grinnikend mompelen.

Zodra ik na de les naar mijn kluisje wil lopen wordt ik er hard tegen aan geduwd. Ik kijk op en zie Zayn met zijn vrienden staan, de enige die ik niet zie is Harry, vreemd.
Ik wordt uit mijn gedachten verbroken door een pets tegen mijn wang aan. Al snel lig ik op de grond en krijg ik trappen van alle kanten.
'Zo is het wel weer genoeg hè jongens.' Hoor ik Harry opeens zeggen. Het verbaast me een beetje dat hij het voor me opneemt, en ik zie hem aan komen lopen.
'Whatever.' Hoor ik Zayn mompelen. 'Maar nog een dingetje, hier is mijn nummer, kan je je adres sturen voor straks.' Zegt Harry en ik pak het bang aan.
Ik schrik als Harry mij nog een keer natrapt. Die had ik niet zien aankomen.
Als iedereen weg is buigt Zayn zich tot mijn level. 'Waarom pleeg je niet gewoon zelfmoord? Dan zijn we allemaal van je af.' Met dat loopt hij ook weg.

Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen, zodra ik op de toiletten ben zie ik hoe ik eruit zie, onder het bloed met flinke blauwe plekken.
Ik besluit maar om me ziek te melden en naar huis te gaan.
Dan kan ik me nog even mentaal voorbereiden voordat Harry komt. Ik stuur hem snel mijn adres en loop al huilend naar huis.
'Waarom moet ik toch ook zo een mislukkeling zijn.' Denk ik nog bij mezelf.