My Possessive Girlfriend (Girlfriend Series #l)

Chapter Nineteen

(A/N)

Please cheer me up... Nawawalan na ako ng gana mag-update :'(

Kung kailan patapos na dun pa tinamad... Pasensya na kung mejo magulo ngayon..

***

I feel nothing but pain.

At mas lalo 'yung lumalala kada paglipas ng araw. Ang dapat kase nagmomove on na lang ako pero eto pa rin ako't binabalikan ang memories namin. Inaalala ko 'yun sa utak. Siguro walang araw na hindi ko 'yun naisip.

Masyado ba akong nakapante? I thought she'll never leave but in the end, she did. Maybe I'm supposed to be alone forever? Because everytime I let someone to enter my life, they always leave. They left nothing to me but a big hole in my chest.

Hindi ko alam ngayon kung dapat bang magmove on na ako. Baka kase wala na talagang magbabalik kahit maghintay pa ako. Pero alam mo 'yun? 'Yung kahit sobrang masakit na basta naaalala mo 'yung mga memories niyo parang ang sarap na lang makulong dito sa pagmamahal niya.

Nababaliw na ako! I wish someone can save me. But I know she's the only person who can save me from this kind of pain.

"You should date someone, Jyren. How 'bout, Collin? I heard matagal ka nang crush nun. Try her, baka malay mo magwork kayo?" suggest ni Gab after akong makitang balisa nanaman.

Katatapos lang ng gig namin dito sa isang bar. Alam mo 'yung feeling na ginagawa mo ang isang bagay dahil kailangan at hindi dahil gusto mo. Ganun 'yung feeling. Ewan! Ang lifeless na ng buhay ko. I feel like I'm just breathing but no longer living

"If it's not Cesaira, then I don't want to," diretsa kong sagot.

"Di mo pa rin ba tanggap na iniwan ka na niya? You should move on dude. She left you at hindi mo na dapat dinedepende ang buhay mo sa kanya."

"When I told you to leave your girlfriend, iniwan mo ba siya?"

Umiling siya. "Bat ko iiwan 'yun? Eh mahal ko? Kahit bigyan niya ako ng maraming rason para iwan siya hindi ko gagawin 'yun."

"We're same! Hindi ko rin ipagpapalit si Cesaira dahil lang sa binigyan niya ako ng rason para gawin 'yun."

Umiling na lang sa'kin si Gab at hinayaan ako. Hindi na rin ako nagtagal sa bar at umuwi na.

Pagtapak ng sasakyan ko sa tapat ng bahay ay may naaninag akong isang babae na nasa tapat ng gate. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod at isa pa medyo madilim din.

Gusto kong mag-assume na si Cesaira 'yun at baka nandito para balikan na. How I wish!

"Need anything, Miss?" tanong ko habang nakatalikod ito. Maikli ang buhok nito at maputla ang balat. Cesaira is fair but this girl is fairer.

Nung humarap siya ay parang huminto ang mundo ko. Nalaglag ang panga ko at nanlamig. I never expected na makikita ko ulit siya after five years.

Pero siya ba talaga 'tong nakikita ko? Baka naghahalucination lang ako dito. Pero kung maghahalucinate ako dapat si Cesaira ang makikita ko ngayon dito.

It's Liana.

She's wearing a yellow strapless dress. Mukhang galing siya sa mahabang byahe base sa itsura niyang mukhang pagod. But despite that, she's still beautiful as ever. Mas lalo siyang gumanda kumpara noong huli ko siyang nakita.

"L-liana?"

Tinakbo niya ang distansya namin at niyakap ako. "You still know me, oh thanks god! 'Kala ko nakalimutan mo na ako. I missed you so much, god!"