Yalnızlığımda boğulduğum günlerden birindeyim yine.
Öyle yalnızım ki zihnimde kendi ayak seslerimi duyuyorum. Öyle ağır bir yalnızlık ki, öyle sağır edici... Sağır olmamak için zihnimdeki tüm seslere kulak kabartır oldum.
Seslerin beni sana getirmesi de ayrı ironi tabii.
Çıkmaz sokağımsın işte, ne kadar sana sırtımı dönsem de hep sana çıkıyor yollarım, bütün yollarım.
Hiç yaşanmaması gereken hislere kapıldım...sonra mı? Sonra işte; dımdızlak ortada kaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poetry"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
