Sana Yazdığım Mektuplar

Yirmi yedinci Mektup

Ölüm sessizliği değil de ölüm yorgunluğu

Nasıl anlatsam bilmem. Hiç geçmeyen bir yorgunluk. Böyle olur ya hani. Günlerce değil aylarca hatta yıllarca uyumak istersin. Belki de yatıp bir daha kalmamak. Öyle bir yorgunluk işte. Ölüm yorgunluğu ne azı var ne çoğu. Ve öyle bir yorgunluk ki seni içten içe tüketiyor ama dışa doğru hâlâ şen şakraksın, göstermiyorsun belki de gösteremiyorsun, çünkü biliyorsun anlamazlar. Anlasalar bile bir işe yaramaz çünkü sen anlatmayı bırakalı çok oldu.
Tüm ihanetleri, acıları, affedişleri, telafisi olmayan hataları, acıları, sızıları, kazıkları barındıran bir yorgunluk. Diyorum ya işte ölüm yorgunluğu. Ölsem yine geçmez. Öyle bir yorgunluk.