TAKINTILI

^^3^^

"Bilemezsin."

Yattığım yerde doğruldum. "Ne zaman iyilik meleği oldun sen? Sahil denen o aygır beni önce öldürür sonra da parçalarımı Dexter gibi poşete sarıp denize atar. O kız tam bir psikopat."

"Amma abarttın ha."

"Birden ne oldu acaba? Hem Sahil benimle kavga etmişken. Ansel'in onun tarafında yer alıp bana kötü davranması gerekiyordu. Bu işte bir terslik var."

"Sadece bir gün eğlenmene bak lütfen. Sadece bir gün her şeyi unut ve bir erkeğin seni basket maçına davet ettiğini düşün. 18 yaşındasın Sonsuz, şimdiye kadar kimseyle çıkmadın."

"Daha 17'yim. Ve neden kimseyle çıkmadım acaba?" Ayağa kalkıp mor şortumu ve beyaz tişörtümü aldım. Çabucak üzerimi değiştirdim.

"Neden hiç kendine bakmıyorsun?"

Üstümdekilere baktım. "Nesi var bunların?"

Bir şey demeden başını iki yana salladı sonra elbiselerimden birini giydi.

Saat 7'ye gelirken Coşku bana zorla makyaj yapmaya çalışıyordu.

Kapı çalınca Coşku'yu ittirdim. Hemen peçete alıp yüzümdeki boyaları sildim. Ona pis bir bakış attıktan sonra aşağı indim. Annem kapıyı açmış Ansel'le tanışmışı bile.

Ansel beni görünce kocaman gülümsedi. Onun bu yakışıklılığından etkilenmemek elde değil ama Sahil'den çok korkuyorum açıkçası.

Annem beni kenara çekti. "Bir erkek arkadaşının olduğunu söylememiştin." Yüzü ışıl ışıldı. Mutlu mu oldu yani?

"O benim erkek arkadaşım falan değil."

"Saçmalama Sonsuz, çocuk senden çok hoşlanıyor belli. Lütfen ona hayır deme."

"Ne diyorsun anne ya bir şey olduğu yok."

"Ama olacak, ben anlarım. Hastalığını yenmen için bu çocuk yardım edebilir."

"Anne bırak Allah aşkına ya."

Anneme arkamı dönüp dışarı çıktım. Derdi neydi bu kadının?

Ansel "Çok güzel olmuşsun." dedi. Ne? Hı? Doğru mu duydum? Ama bana dememiştir herhalde? Oğlum yüzümde makyaj bile yok. Göz doktoru Mustafa Kuşkonmaz 0555 555... Coşku'ya baktım. Benim vermem gereken tepkiyi o veriyordu. Maşallah o dudaklar nasıl açıldı öyle? Bak bak nasıl sırıtıyor. Tekrar Ansel'e dönüp tebessüm ettim. Öyle bön bön bakmak olmaz. Bu kadarını biliyoz herhalde.

Ansel'in arabasına yürüdük. E zengin çocuk olacak o kadar. Arka tarafa geçmek için kapıyı açacakken Coşku beni, engelleyip ön tarafa attı.

Ansel "Gelmene ne kadar sevindim anlatamam." dedi.

"Öyle mi?" diye sormadan kendimi alamadım.

"Tabiki. Bu benim için çok önemli."

"Ya Sahil?"

"Sahil mi? Biz ayrıldık." Bu sözü duyunca ağzım öyle bir açıldı ki küçük dilim görünmüş olabilir.

"Neden?" dedim ağzımı zorla kapatarak.

"Sana yaptığı şeyler hiç hoşuma gitmedi. Bu yüzden bir ay uzaklaştırma aldı."

Hey! Bir dakika! Benim yüzümden mi ayrıldı? Sahil'in bana kötü davranması yüzünden mi? Beynim eror verdi.

"Benim yüzümden mi?" Açık olan ağzıma bir de pörtlemiş gözlerim eklenmişti.