Emirhan artık her sabah her akşam arıyor beni okulda da yanlız bırakıyordu. Çok iyi anlaşıyorduk. Bu benim başıma ilk kez geldiği için arada aptallaşıyor, ne diyeceğimi bilemiyorum. O da beni anlayıp bu halimle eğleniyordu. Farkındayım hoşuna gidiyordu, o güldükçe bende gülüyordum. Biz ne kadar iyiysek Eren ile Aleyna o kadar kötüydü. Ayrılmışlardı bir kaç hafta önce. Nedenini bilmiyoruz ama muhtemelen yine Aleyna istemiştir. Daha önce de ayrılıp barışmışlardı.
Ya onlar bir yana ben ilk kez aşık olmuştum. Bu zamana kadar çok sevgilim olmuştu evet ama ben ilk kez birine güveniyor, onu seviyordum. Duygularım karşılıklı olsa gerek ki onun da bana bakınca gözleri gülüyordu. 7 ay boyunca her günümü onunla geçirdim. Lise sınavları döneminde de yanımdaydı, bende onun. Düşünsenize aşık olduğunuz birisiyle her gün berabersiniz, bu muhteşem bir şey. Mutluydum, o güne kadar...
Okuldan yine Emirhan'a sarılma arzusu ile hızla çıktım. Otobüse doğru yol aldım. Şansıma otobüste de yer vardı. O sıra telefonumun çaldığını fark ettim. Arayan "Birtanem" di. Heyecanla telefonu açtım.
E: Büşra neredesin, ne zaman geliyorsun?
B: Çok sürmez neden sordun?
E: Hiiçç... Neysr görüşürüz.
___
İçime kurt düşmüştü. "Neden bu kadar heyecanlıydı ki. Özel bir gün de değil di. Ah evett deneme sınavı vardı bu gün.. Ya lanet olsun unuttum! " dedim otobüste olduğumu unutarak. Şaşkın bir insan olduğum doğrudur...
Kursa vaktinden önce gitmiştim, ortalıkta prk kimse yoktu. Sınıfa girdiğimde Eren ile aylardır görmediğim Metin yan yanaydı. Çantamı bırakıp yanlarına gittim. Biraz muhabbet ettikten sonra "Emirhan nerede?" dedim. Eren " geldiğimde çantası buradaydı ama kendi yoktu, markete gitti herhalde" dedi. Sınıfı biraz kolaçan ettiğimde bir şey fark ettim. Eren ve Metin e dönüp "Aleyna nerde peki?" dedim. Eren ya saf ya artık umursamıyor tam bilmiyordum ama "nerden bileyim" der gibi bir bakış attı.
O an gözümün önüne, Emirhan ile ilk tanıştığımız an geldi. Aynı sınıf, aynı kişiler, aynı manzara. Tek fark bu kez ben de boynuz yiyor olabilirdim. Tanrım düşüncesi bile kafayı yediriyor insana. Daha önceden tecrübeli olduğum için ilk kez kütüphaneden başladım bakmaya.
Tahmin ettiğim gibi oradalardı, sarmaş dolaş, iğrenç bir halde. İşte tam o an bir soğukluk vurdu bedenime. Vücudum sıcaktı ama ellerimi hissetmiyordum. Hissizleşmiştim adeta. Kütüphane rafları arasına saklanıp çıkmalarını bekledim. Aleyna tuvalete, Emirhan'sa sınıfa gitti. Tuvalete gittim bende, Derya oradaydı. Aleyna telefonunu düşmesin diye ona verip içeri girmişti. Derya'ya" kuşum o telefonu ben tutayım, o çıkınca özel bir şey konuşacağız sen çıkarsın olur mu" dedim. Başını sallayarak onayladı, akıllı kızdı seviyordum onu. Telefonu bana verip çıktı. Hızlıca ardından kapıyı kitledim ve anahtarı göğsüme attım. Aleyna'ya seslendim bilerek "kız neden çıkmadın hala" diye. O da gülerek " az bekle, işim var işte" dedi. İşte bu çok iyiydi. Kendisi benim sözde 'en yakın arkadaşım' olduğu için telefon şifresini biliyordum. Ki tahmin edersiniz ki bu şeyleri yapıp şifresini değiştirmeyen bir kız, mesajları da silmemiştir.
Mesajları açtım. Arka planda ds bilerek wattpad i açtım ki aniden çıkarsa ele vermeyeyim kendimi. Mesajları okurken hiç bir şey hissetmedim. Şaka gibi, 7 ayın 5 ayı aldatıldığımı öğreniyorum ama hiç bir şey hissetmiyordum. Mesaj yerinden çıkarken Aleyna da çıktı. Telefonu elimde görünce kendini kasarak "ne yapıyorsun" diye bağırdı. "Sakin ol sadecs kitabına yeni bir bölüm ekledin mi diye baktım" dedim. İçindeki rahatlama yüzüme yansımıştı.
A: Kanka geçen gün Gratis de bi saç yağı gördüm o kadar güzelmiş ki gidip alıcam
B: Al al iki üç tane al
A: Gitmişken sana da bir şeyler bakalım
B: Aslında benim el kremine ihtiyacım olabilir
A: Olabili...
karşımızda ki büsbüyük ayna saniyeler içinde tuzla buz olmuştu. Ellerimden kan akıyordu. Büyük bir parça aldım. Hızla Aleyna'ya yaklaştım. "Suratına baktıkça beni hatırla" diyerek camı suratının kenarına sürttüm. Ne olmuştu az önce. Sanki içime bi şeytan girmişti. O elimdeki ayna parçasından küçük bir kırıntı elini fena halde acıtıyordu ama buna kendimi kaptıramazdım.
Aleyna'nın çığlıkları kapladı bütün binayı, sadece bağırıyordu. Bense sessizce birilerinin gelmesini bekliyordum. Kapı kilitliydi gelmeleri uzun olurdu, daha iyi ya canımı yalanların canının nasıl yandığını izlerdim.. Kapının kırılmasıyla kendime geldim. İçeri giren öğretmenler hemen yanına koştular. O an tek beklentim Emirhan'ın yanıma gelmesiydi ama gelmedi. Gitti o salak kızı dışarı çıkarmalarına yardım etti. Ne kadar güzel; aldatıldım, sınavlarım bok gibi geçti ve az sonra dershaneden atılacaktım.
Sanırım hayattaki tüm şansımı burda kullandım!
Peki ya sonra ne mi oldu...
