Leaving forever

Hoofdstuk 1

Pov Sarah

'Roos, wordt wakker! We zijn er!'

We, Roos en ik, lopen over het vliegveld richting de aankomsthal, want daar staat de man van onze taxi op ons te wachten.

Precies 1 maand geleden zijn onze ouders overleden, een auto ongeluk. We hebben een grote erfenis gekregen van ze en daarmee zijn we verhuisd, naar Amerika. Los Angeles om precies te zijn! We zijn nog maar 17, veel mensen vonden ons nog te jong om dit allemaal zelf te doen maar wij denken daar anders over. We zijn dan nog maar 17, maar we hebben wel al bijna heel ons leven voor onszelf moeten zorgen. Onze ouders hadden allebei een hele goede baan waar ze veel tijd in staken. Ze waren overdag weg van 7 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds. In het weekend waren ze wel thuis. Ik heb het ze nooit kwalijk genomen dat ze zo vaak weg waren, er zijn wel dagen geweest dat ik het wat minder vond maar ik heb het nooit heel erg gevonden. En Roos ook niet.

Op dit moment lopen we dus te zoeken naar de taxichauffeur. Als we hem gevonden hebben lopen we naar de taxi, stappen in en rijden naar ons appartement.

We hebben het één week na de dood van onze ouders gekocht. We hebben mensen ingehuurd om het te verven en alles in te richten. Aan de foto's die we ervan hebben gezien, is te zien dat het erg mooi is geworden.

'Nou Saar, dit is het dan, dit is ons nieuwe leven!' 'Ja, jeetje, dit is het dan..' We stappen ons appartement binnen nadat we de taxi betaald hebben. Ik begin te springen en te gillen van geluk, en Roos doet met me mee! 'Wauw, het is zo mooi! Ik ga op zoek naar m'n kamer!' zeg ik waarna ik de woonkamer verlaat en mijn kamer op zoek. We hebben thuis al besloten welke kamer van wie wordt en aangezien de kamers allebei precies even groot zijn was dat geen probleem. Als ik mijn kamer heb gevonden plof ik op het bed neer en kijk ik naar buiten, ik heb expres m'n bed tegenover m'n raam gezet zodat ik 's ochtends heerlijk naar buiten kan kijken!

We zijn eindelijk in Amerika, onze droom is uitgekomen!