Bir avuç mutluluk

BİR DERDİMDE SEN OLDUN

Bir derdimde sen oldun güne farklı uyanır oldum. Güne şiirlerle uyanır oldum. Benim için değil şiirler senin içindi, bendeki seni şiirlerle anlatabilmekti sana. Sen kışın bile çiçek açansın, çiçek kız bizler senin etrafındaki kuru otlarız her rüzgar estiğinde sana yaklaşmak dileğiyle 'Günaydın' çiçek kız. Güne seni anlatarak başlardım. Sana yazarken kalp atışlarımın hızının her defasında artışını hissedebiliyordum. Ne acayip değil mi?. Dokunmasan da, göremesen de kalpte yer verilir bir insana, kalbimdeki yerini çoktan almıştın. Ne zaman seni ansam başlardın kalbimin atışlarını hızlandırmaya. Sen istemezdin böyle olsun, bende istemedim kalp istedi, kalbim kalbini görmüş beğenmiş.  Biliyorum yanlış bir kapıyı zorlayan anahtarım ama ne yapayım ?. Kırılacağımı bile bile kırılırsın dercesine sana dair her şeye vardım. Bir derdim oldun ' Sen'  günümün her zamanında, sana dair oldum ve sen hiç aklımdan çıkmıyordun. Bazen üzüyor olsan da sen üzmek istemiyordun. Sen yaraları olanlardansın, acının ne olduğunu bilenlerdensin. Defalarca söylemene rağmen  'Kırılırsın' demene rağmen sana dairdim her zaman, yaraları olansın kırmaya dayanamayan. Hep söylerdin bunun olmayacağını ama seni ikna etmiştim kırılmayacağıma, seni anlatacaktım, her zaman ve sen bunu kabul etmiştin. Neden böyle oldu ki ?.  Sadece bir kez gördüm seni. Neden bu kadar yük oldun ki kalbime?. Neden dert ettim ben seni kendime?. Çiçek bunlar o kadar güzeldi ki inan hiç cevaplarını aramadım kendimde.  Üzülsem de, kırılsam da ben seninleydim bazen bir arkadaş, bazen bir dert taş, bazen de bende ki seni anlatan ben.  Sen öyle üzülürdün benim için, ama anlaşmıştık seninle ben sadece seni anlatacaktım. İçim her daim kıpır kıpırdı, dolu dolu artık bir başka bakan oldum hayata, başımı eğmeyi öğrendim, duaların en güzelini öğrendim istemeyi, sabretmeyi imtihanı öğrendim. Belki farkında değildin ama ben en çokta sende öğrendim. Bir selamına bile yenik düşmeyi sende öğrendim. Ben hiç yaşamamıştım bu kadar alt tanlığı, hiç bu kadar farklı hissetmemiştim. Çiçek kız hiç usanmıyordum sana yazmaktan bazen yazıp yazıp silerdim, sonra susar kalırdım. İçimde ki seninle konuşurdum. Görünmese de, dokunulmasa da kalpte yer verilir. Sen yerini çoktan almıştın...

Herkesin kalbimde yeri varken senin ülken var. Seni sığdıramıyorum içime, neden hep aklımın her daim uğradığı bir durağısın, seni değinmeden geçemiyorum. Hep sen varmışçasına korkuyorum. Seninle konuşuyorum, sana soruyorum, sana gülümsüyorum. Neden hep sen ?. Bunu kendime soruyorum, ve her sorduğumda dudağımı büküp omzumu kaldırıyorum 'Bilmem' , sonra kocaman bir gülümseme. Neden bu kadar mutlu oluyorum ki sen denilince. 'Bilmem'. Çiçek kız insan sevdiğini dertleşir mi? . Evet saatlerce konuşur insan sevdiğini. Nasıl konuşmayayım ki konu sen olunca içim nar taneleri gibi ne zaman  konu sen olsan dökülüyordu nar taneleri üzerime, üzerim ise beyaz her yerim kıpkırmızı, sana kirleniyorum, Çiçek kız dürtme içimde ki narı üzerim beyaz sana kirleniyorum. İnsan neden kendine dert olanı sever, sen benim en büyük derdim oldum, dert dediğime bakma dert olduğundan değil seni anlatamadığımdan dert diyorum. Öyle korkardım senden sanki ince bir ipin ucunda yürür gibi, dengede kalmak için çırpınır gibi. Bir kalbin sana çırpınışı bir kalbin sana korkması, çiçek kız yürümeyi öğrendim düşmeden yürüyebiliyorken. Sevmeyi öğrendim, seviyorken seviyorum diyemeden. Yazmayı öğrendim, yazabildiğim halde bir kalbe yazmayı. Çok şey öğrettin bana seni yazacak kadar. Memlekete gitmiştim, uzun zaman görüşemediğim bir abim vardı onunla buluştum. İsmi Metin, o benim en büyük der taşımdı, o benim anlatamadıklarımı bile anlayanımdı. Her buluştuğumuzda muhabbet sarar giderdi saatler saatleri kovalar. Bazen haksızlığı konuşurduk bazen güzellikleri bazen dertlerimizi ama bu sefer konu sendin. Mevzu derin ona seni anlatacaktım insan sevdiğini anlatmalı, insan sevdiğini anlatabilmeli. Saatlerce oturduk konuştuk  ve konuyu sana getirdim anlattım ona çiçeği bir kalbin çiçeğe olan aşkını. Anlattım bitiremedim seni, bir defa görmeme rağmen bana imtihan olmanı anlattım.
-METİN 
'Her şeyin bir nedeni, bir sebebi vardır bu hayatta, bir nedeni olmalı bir sınavı olmalı, ders almalı insan ders edinmeli'...
  Benim dersim olmuştun Berna. Bana sevmenin ne olduğunu öğretmiştin sen, bana öğretmen olmuşsun sen.
-METİN
'''Birkaç sene önce bir kızla konuşuyordum. Kızın durumu çok  iyiydi gerçekten çok iyi bir durumu vardı. O' nu seviyordum ama içinde her zaman onunla olmayacağını söyleyen bir şey vardı. Uzun zaman konuştuk O beni çok severdi, sabah benimle kalkıp akşam benimle uyurdu. O'na dair her şeyde ben vardım.  Sürekli arardı sürekli beni sevdiğini söylerdi ama her zaman korkardım kız dünyalar zengini birde bana bak cebimde sigara param bile yok. Ne kadar uyabilirdik ki birbirimize?.  Bu hep aklımın bir köşesinden çıkmazdı, o her zaman birbirimizin bir farkı olmadığını anlatırdı her zaman anlatmaya çalışırdı. Sadece sevgiyi, sevmeyi anlatırdı, kendime hiçbir zaman yediremezdim, peki ya evlensek ne olurdu ?. Benim hiçbir şeyim yok ona karşı ne yapabilirdim sevmekten başka. Peki ya sevmek yeter mi ?. Ya sevginin de bittiği zaman, bir gün olursa o zaman ne olacak?.  Hep düşündüm kendimce ve karar verdim ondan uzaklaşacaktım. Telefonlarına çıkmadım, mesajlarına cevap vermedim bu günlerce devam etti. Ve bir gün dayanamayıp aradığında  açtım. Bana sadece benden niye kaçıyordun diye sordu. Bende beynimi kemiren o düşüncelerimi söyledim.
'Aramızda ki farkı biliyorsun seninle olamayız. Ben sana bir gelecek veremem benim neyim var ki?. Cebimde sigara param bile yok. Her şeyi aşsak bile bir gün sana ezilmekten korkuyorum. Biliyorum beni çok seviyorsun ve  bende seni seviyorum ama ya sevginin bittiği bir olursa?. Benimde bittiğim gün olur. Seninle olamayız bu güzel hayalleri unut artık ve beni de'...
Aradan kısa bir zaman sessizlikten sonra bana öyle bir cevap verdi ki hayatım boyunca aldığım en büyük ders oldu bana. Kalakaldım öyle dakikalarca gözümden yaşlar akıp gitti.  Her insanın eğer bize uğradığı bir vakit varsa mutlaka bir nedeni vardır. Bize verilecek bir ders notu vardır. Hayatımız sınavdan ibaret değil mi ?. Bak bu benim hayatımda ki küçük bir sınavımdı, ve ben bu sınavı kaybettim. İnsan kaybederek öğrenir tecrübelerini ve her şeyin bir nedeni olduğunu unutma. Kimisinde bir ders alacağı, kimi ise hatalarımız olacak, kimi de kaybettiklerimiz...'''
Çiçek kız ne güzel değil mi?. Senden öğrenecek bir şeylerin olması. İleride ne güzel anılar bırakacaksın bana, çiçek kız saatlerce konuştuk Metin abiyle muhabbet çok güzeldi insanın dertleşecek bir arkadaşı olmalı ne kadar güzel değil mi ?. Ve bana son kez dedi ki?.
'  Sen de öğreneceksin  beklemeyi, sabretmeyi, belki üzülmeyi ama dua etmeyi. Dualarla istemeyi.'
Çiçek kız Nur Suresinde söyle der. –Tertemiz erkekler, tertemiz kadınlara. Tertemiz kadınlar, tertemiz erkeklere.
Belki de sana layık bir insan değilim ama temizlenmeyi öğrendim. Biliyor musun gerçekten temizlenmeyi öğrendim. Çiçek kız ellerimi Allah'a açıp istemesini öğrendim, nasibimi istedim, dört gözle beklemeyi el ele tutuşup Allah'ın huzurunda yürümeyi istedim, gerçekten hiç böyle düşünmemiştim. Sevmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu öğrendim. Sevmenin sadece sevmekten ibaret olmadığını öğrendim. Sevmenin boyun eğmek olduğunu, sabretmek olduğunu sevmenin güzel olan her şey olduğunu ben sende öğrendim.