Against the Heart (Azucarera Series #1)

Kabanata 10

Kumatok si Mommy sa kuwarto ni Kuya. Hindi na siya naghintay na pagbuksan dahil siguradong alam niya na na nasa loob ako. Nadatnan niya kami na nagtatalo.

"Wala nga akong plano na ganoon, Kuya!" sabi ko.

Nagtagal ang iritadong titig ni Kuya Levi sa akin dahilan kung bakit sinikap kong magmukhang kaawa-awa sa kanya.

"Levi, pagbigyan mo na ang kapatid mo," si Mommy, tinutulungan na ako.

"Oo nga, Kuya..." sinigurado kong kita niya ang puppy eyes ko.

"Mangako ka sa Kuya mo, Chayo, na hindi ka naman aalis doon sa mga Castanier whole day!" si Mommy.

"Promise, Kuya. Hindi ako tatakas."

Iritado akong tiningnan ni Kuya Levi. Kita sa itsura niya na kahit nagsusuplado at umaayaw ay bahagya na ring kinokonsidera ang pagsama ko.

"Hindi ako manggugulo sa inyo ni... Leandro... at Chantal," sabay ngisi ko dahil may palagay akong hindi niya rin naman ako guguluhin.

"I brought a notebook so I can scribble when I'm bored. Kasawa kasi mag iPad at laptop dito sa bahay araw-araw. At kung gagawin ko iyon whole summer, nakakabagot. Now that there's a chance to go out, I want to."

Umiling siya at sa huli ay sumuko na. I smiled widely.

"Susundin mo lahat ng sasabihin ko pagdating natin doon, ha!"

"Promise!" halos sumigaw ako sa tuwa.

"Magpakabait ka roon!" he highlighted. "If there's a sign of disrespect from you, I'm gonna drag you back here!"

"Levi!" gulat na sinabi ni Mommy.

Ngumuso ako. "Grabe ka, Kuya... Mabait naman ako."

First time ko na pumunta kina Leandro. Ni hindi ko nga alam na hindi gaya sa amin na nasa malayo ang bahay, sila ay nasa mismong bayan ng Altagracia. Marami silang kapit-bahay at halos tabi-tabi pa.

Nanatili ang titig ko sa kanilang bahay nang tumigil ang sasakyan namin sa tapat. Sa tabi ng pinakabahay ay isang parang kubo na garahe yata na maraming lumang bagay.

Lumabas ako ng sasakyan. Lumabas na rin si Kuya Levi, nanliliit ang mga mata sa reaksyon ko.

"Be respectful, Chayo!" ulit ni Kuya Levi.

"Oo naman..." sabi ko nang hindi tinatanggal ang tingin sa kabuuan.

Ang kanilang tarangkahan ay gawa sa kahoy at may mga paso ng kulay pink na bougainvilla. May kanal sa harap na dumidiretso din sa mga katabing bahay sa buong block na iyon. Napatitig ako sa paligid. Hindi naman magulo o marumi pero ibang-iba iyon sa nakasanayan ko.

"Pasok ka, Levi," isang baritonong boses ng mas matandang lalaki ang narinig ko.

Tumawa si Kuya Levi. "Salamat, po. Nasabi ko kay Leandro na bibisita ako."

Tumuloy si Kuya Levi nang binuksan ng matandang lalaki ang tarangkahan. Hindi naman ako makagalaw sa tabi ng sasakyan namin. Nagkatinginan kami ng bumati kay Kuya at nakitang pamilyar iyon sa akin. At kahit na hindi iilang beses kong nakita ito, isang tingin pa lang, alam kong Tatay iyon ni Leandro.

"Kasama mo pala si Chayo," he said and his eyes remained at me.

"Ah, opo. Chayo! Pasok ka na!" si Kuya Levi dahil nakitang hindi pa ako makagalaw.

Nagtagal din ang titig ko kay Tito Carlos, ang nagbukas ng tarangkahan. Dito nagmana si Leandro. Ang alam ko, matagal nang pumanaw ang Nanay nila at mag-isang itinataguyod ni Tito Carlos ang pamilya. Thanks to his business, and his children's intelligence, they are still able to get through it all.