Η άχρωμη ζωή

Οι άνθρωποι είναι τυφλοί

Αναπνέεις, παίρνεις βαθιά ανάσα, ξεφυσάς. Δεν σ'αρέσει η χημεία ενώ αποτελείσαι απο αυτήν. Συνεχίζεις να αναπνέεις, μέχρι την στιγμή που οι πνεύμονές σου γεμίζουν για μια τελευταία φορά με οξυγόνο, είσαι ακόμα τυφλός??? 

Νιώθεις τα πάντα μέσα σου να σκάνε, να γίνονται κομμάτια. Γελάς, κλαις, φωνάζεις, νιώθεις άδεια, βαρύ, μόνη και φοβισμένη, αλλά νιώθεις, νιώθεις τον πόνο, νιώθεις την μοναξιά, την αδυναμία και νιώθεις χαμένη, είσαι ακόμα τυφλός???

Νιώθεις κάθε φορά λίγο παραπάνω, αφήνεσαι αν και ξέρεις οτι σε καταστρέφει. Αγαπάς με κάθε κύτταρο σου κάθε μέρος του σώματος σου, σε κάθε χτύπο της καρδιάς σου και κάθε αναπνοή, αλλά το μίσος σε περικλείει για μια στιγμή, είσαι ακόμα τυφλός???

Ονειρεύεσαι, τον δικό σου κόσμο με όλες σου τις ευχές και επιθυμίες, όλες σου τις σκέψεις. Ονειρεύεσαι ακατόρθωτους στόχους, απέραντη ελευθερία, ονειρεύεσαι μια καλύτερη πραγματικότητα, αλλά ονειρεύεσαι, στα όνειρα σου βρίσκεσαι πολύ μακριά, μακριά απο όλα οσα σε καταστρέφουν, είσαι ακόμα τυφλός???

Πέφτεις, κάθε φορά λίγο πιο βαθιά, αφήνεσαι, ξανά σηκώνεσαι πέφτεις συχνά, πέφτεις για ύπνο ή στον έρωτα, ξεχνάς οτι όλα τα εύθραυστα που πέφτουν σπάνε σε χιλιάδες κομμάτια, αλλά πέφτεις, σε ρίχνουν, σε σπάνε και σε καταστρέφουν, είσαι ακόμα τυφλός???

Μαθαίνεις, απο την πρώτη σου ανάσα μαθαίνεις, μαθαίνεις να περπατάς, να μιλάς, μαθαίνεις τύπους στα μαθηματικά, ο εγκέφαλος σου εμπλουτίζεται απο μέρα σε μέρα, κάνεις συχνά λάθη, αλλά μαθαίνεις, κάποια πράγματα τα μαθαίνεις αλλά δεν τα καταλαβαίνεις ή μάλλον δεν θες να τα δεχτείς ενώ ξέρεις την αλήθεια δεν θες να μάθεις πόση κακία και ασχήμια υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, είσαι ακόμα τυφλός???

Περιμένεις, όλη σου την ζωή περιμένεις, αλλά τι??? Βλέπεις πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος και δεν μπορείς να τον φέρεις πίσω ποτέ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να περιμένεις, αλλά περιμένεις, περιμένεις κάποιον να έρθει να σε σώσει ή έστω να σου δώσει το χέρι του να πιαστείς και να σωθείς, ξέρεις οτι η στιγμή αυτή δεν θα έρθει αλλά ελπίζεις, ζεις για ένα ψέμα, είσαι ακόμα τυφλός??? 

Δουλεύεις, όλη σου την ζωή δουλεύεις,  δουλεύεις σε εσένα και στα λάθη σου, στους στόχους σου,δουλεύεις για το μέλλον σου, για το σώμα σου, τον ανεπανάλιπτο χαρακτήρα σου, για τα ρούχα που σε χαρακτηρίζουν, το μυαλό σου δουλεύει , το σώμα σου, τα όργανα σου, δουλεύεις πάντα χωρίς σταματημό,δουλεύεις για να σωθείς, είσαι ακόμα τυφλός???

Ακούς, θεέ μου ακούς πολλά , τις φωνές των συνανθρώπων σου, την αγαπημένη σου μουσική, ενοχλητικά πράγματα που σου κάνουν την ζωή κόλαση, θορύβους και κραυγές τόσο δυνατές που οι απελπισμένοι σου "ψίθυροι" για βοήθεια χάνονται, θες την ησυχία σου, να κλείσεις τον θόρυβο του μυαλού σου, αλλά ακούς, ακούς τις λέξεις που δεν ήθελες να ακούσεις ποτέ , τα λόγια που σε καταστρέφουν, είσαι ακόμα τυφλός???

Βλέπεις, βλέπεις τους ανθρώπους γύρο σου, είναι απασχολημένοι, δεν έχουν χρόνο, ξεχνάνε ποιοι είναι, βλέπεις πως περνάνε οι εποχές γύρο σου, βλέπεις τόσα υπέροχα πράγματα με τις μικρές τους λεπτομέρειες, βλέπεις μικρές πράξεις, χρώματα, μικρά θαύματα, αλλά τα βλέπεις στ'αλήθεια??? Οχι, τα παραλείπεις, είσαι τυφλός, δεν βλέπεις τι γίνεται γύρο σου, δεν βλέπεις τους συνανθρώπους σου, τους φίλους σου και τον εαυτό σου, εαν έβλεπες θα ήθελες να χαθείς, γιατί το είδωλο σου στον καθρέφτη σου λέει ψέματα, δεν είσαι αυτό που νομίζουν, αλλά ούτε αυτο που νομίζεις εσυ, κανένας μας δεν είναι αυτό που νομίζει όλοι ζούμε σε αυτό το θέατρο που λέγεται ζωή και είμαστε απλά ενας ρόλος, ένας κομπάρσος στο θέατρο που ονομάζουμε γη.

Και το πρωί που ξυπνάς, βλέπεις εσένα, βλέπεις εσένα όπως ξυπνάς κάθε μέρα και ζείς, ζείς, ζεις μόνο μια φορά, μπορείς να κάνεις τόσα πολλά μέσα σε μία ζωή αλλά εσυ επιλέγεις να μην κάνεις τίποτα, τίποτα... Είσαι ακόμα τυφλός???

(οχι καλέ δεν περιέχει σπόντα)