BİRTAKIM NOTLAR

3.Bölüm

Herkes ile birlikte o resim ile bende panik olmuştum. Daha nasıl cinayete tanıklık ettiğimizi,geçmişimi tam hatırlamazken bu durumu yaşamak beni paniğe sürüklüyordu. Herkes kendi endişesin saklamaya çalışırken, doktor bey yine geldi. Doktor bey geldikten sonra hemen serumuma baktım,bitmişti. Başımın şiddetli ağrısını da o an fark etmiştim. Benim bu durumumu doktor bey fark etmiş olacak ki hemen konuşmaya başladı.

Doktor Bey:
Serumunuz bitmiş. Bu iyi ama hala ağrınız var mı? Daha önce bahsetmeyi unuttum.Çok endişelenmemelisiniz yoksa tekrar bir süre hafızanısı kaybedebilirsiniz. Bunun neden olduğunu biz doktorlar da bilmiyoruz. Ama siz uyanmadan önce aldığımız beyin röntgeniniz bunu gösteriyor.

Melisa:
Evet ağrım var. Hemde dayanılmaz bir ağrı

Doktor Bey:
Tamam ben hemşire hanıma söyleyeceğim. Size iğneyle ağrı kesici verecek. Tekrardan geçmiş olsun.

Doktor bey çıktıktan sonra bende arkadaşlarım gibi Dilarayı nasıl kurtacağım yönünde düşünmeye devam ettim. Ama aslında onlar şu an benim sağlığımı düşünüyorlarsa. Beni düşünmüyorlardır diye umut ettim. Defne ve Seda ise Tolga ve Emir'i sakinleştirmeye çalışıyordu. Bu davranışlarına minnettar kalmalıydım. Fakat bunu bize alaycı bakarak yapıyorlardı. Irmak ta bu duruma sinirlenmişti. Yanıma geldi. Ve benim duyabileceğim şekilde konuşmaya başladı

Irmak:
Sen kendini konuşmak için yorma Melisa. Ben Emir ve Begüm'ü alsam odadan çıksam. Begüm'ün ve benim halim zaten görüyorsun üzüntüden mahvolduk. Ne yapacağımızı bilemez haldeyiz. Sende eminim böylesindir. Anlarsın ya seni ve Dilara'yı düşünüyorum. Ama Seda'nın bu hareketleri beni deli ediyor. Onları alıp odadan çıkabilir miyiz?

Melisa:
Yorulmam merak etme. Elbette canım arkadaşım. Canım Begüme, kendine ve Emir' e iyi bak. Galiba Tolga burada durur. Durmazsa bile ben iyiyim merak etme. Beni düşünmeyin.
Irmak:
Tamam canım benim bir şey olursa bizi her daim çağırabilirsin.

Sarıldık. İlk Begüm'ün sonra Emir'in yanına gitti. Belli ki ikna etmişti. Son an da Begüm Irmağa bir şey söyledi. Irmakta olumlu bir şekilde başını salladı. Emir ile konuşmasına devam etti. Begüm de zaten yanıma geldi. Yatağın kenarına beni rahatız etmeyecegini düşündüğü şekilde oturdu.

Begüm:
Çok özür dilerim canım benim. Bir geçmiş olsun bile diyemedim. Seni çok seviyoruz birtanem. Her zaman yanındayız. Sen hiç endişelenme. Dilara'yı bulacağız.

Melisa:
Sorun değil canım benim. Bende inanıyorum bulacağız

Gülümsedi. Sarıldık. Irmakların ardından Begüm de odadan çıktı. Seda da Defneye bir iki şey söyledi. Belli ki bu durum ikisinin sinirini bozmuştu. Bana son bir bakış attıktan sonra Tolga'ya veda edip odadan çıktılar. Tolga ile yine yalnız kalmıştık. Çok iyiydi fazla iyiydi. Gözümde kusursuzdu. Ona bir gün aşkımı itiraf edebilme cesaretini gösterebilir miydim? Bu düşüncelerle. şu an ki durumdan uzaklara hayal dünyama daldım. Hayal kurmaya devam ederken kendime geldim. Ne yapıyordum? Arkadaşım kaçırılmıştı. Onu düşünceğime kendimi hayallerimi düşunüyordum. Bunlar bekleyebilirdi. Kendime kızmaya başladım. Tolga'nın da beni izlediğini kendime kızarken fark etmiştim. Göz göze geldik. Ardından yanıma geldi. Yatağın kenarına usulca oturdu.

Tolga:
Ne oldu küçük? Bir an gülümsüyordun, şimdi yüzün düştü.

Melisa:
Saat kaç? Gülümsemiyordum sana öyle gelmiştir. Dilara'nın durumuna çok üzülüyorum.

Tolga:
13.30. Şu yanına koyduğun zarfı aç istersen belki bize yarar sağlayacak bir şeyler vardır. Ve kesinlikle gülümsüyordun.

Melisa:
Tamam bakalım zarfa. Ah şu hemşire nerde kaldı? Başımın ağrısı çok şiddetlendi.