SİSTER AND STAR

BABAM

Şu an hastane deyim babam ın durumu kötüleşmişti ama bu diğer seferlerinki gibi değil.Normalde olsa babamın yanına bir kaç doktor girerdi ama şu an hastanenin tüm doktorları babamın yanında çok korkuyorum ya babama -hayattaki tek varlığıma- bir şey olursa ben onsuz yaşıyamam.

Koridorda adımın sesslenmesiyle başımı adımı duyduğum yöne çevirdim.
-Bora 

Bu koridorun başından endişeyle gelen Aylin ablaydı.Aylin abla annem öldükten sonra babamın evlendiği kadındı yani benimde üvey annemdi.

-Aylin abla
Deyip boynuna sarılmıştım
-Nasılsın canım
-Ben iyiyimde babam...

Deyip ağlamaya başlamıştım çünkü içimde kötü bir his vardı.

-Üzülme canım baban iyileşecek

Ne kadar bana bunu desede onunda endişelendiği ve korktuğu her halinden belliydi

-Bu sefer daha kötüydü normalde doktorlar bu kadar çok olmazdı kesin kötü bir şeyler var.

Benim bu cümleyi kurmamla doktorların babamın kaldığı odaya koşması bir oldu.Oldukça zengin bir aileydik ve ben babamın tek kızıydım ve herkesin dediği gibide babamın kızıydım.
Babama zaten bağımlılığım vardı ama annem öldükten sonra dahada bağlanmıştım. Ve şuan o kadar fazla korkuyorum ki

-Neler oluyor burda babamın durumu nasıl?

Hiç kimse cevap vermiyordu

-Neden kimse cevap vermiyor.

Bunu bağırarak söylemiştim

-Bora canım sakin ol
-Sakin olamıyor um Aylin abla.Neden kimse cevap vermiyor.Neden kimse bizi dinlemiyor?

Bu sefer bağırmamın üstüne deli gibi de ağlıyordum.
Bu sefer Aylin abla da dayanamayıp;

-Artık biri bize bilgi verebilir mi?
Diye sinirle sormuştu

Sonunda biri bizi takmıştı.Ve yanımıza yaşı ilerlemiş ve oldukça deneyimli gözüken bir doktor gelmişti.

-Ahmet beyin durumu ağır elimizden geldiğince çabalıyoruz ama bu seferin ki çok daha vahim.Lütfen biraz sabretin biz size gelişmeler hakkında bilgi vericez.

Deyip yanımızdan ayrılmıştı bu sefer Aylin abla da benimle birlikte ağlamaya başlamıştı.
Bir süre sonra adımı tekrar duydum ve başımı o yöne doğru çevirdim bu abimdi.

-Bora

Ama öz abim değil di,yani Aylin ablanın oglu. Ben yinede onu öz abimden farksız seviyorum.

-Abi

Koşarak ona sarıldım ve ağlamaya devam ettim.Oda bana sarılmıştı.
Ben kekeleyerek konuşmaya başlamıştım

-Ba-ba-mın du-ru-mu ç-çok a-ağır.
-Tamam sakin ol bitanem babam bunuda atlatacak göreceksin.Unuttunmu o bizim babamız.

Deyip zorlada olsa gülmeye çalıştı.
İşte bu yüzden Emir abim gerçek abim olmaktan farksız.

İlk kez kitap yazıyorum umarım beğenirsiniz lütfen vote vererek destek olun