Wanted: Mommy for hire [COMPLETED]

Chapter 29

Enjoy reading

Stephanie's POV
Pagbalik ko sa bahay ni Eziekel ay wala akong naabutan na tao don maliban sa kanya. Tahimik siyang nakaupo habang nagbabasa ng dyaryo. Huminga akong malalim at pinipigilang ang mga luhang gustong kumawala. Tatlong hakbang lang ang nagawa ko di ko alam kung anong tamang gawin.

" Limang taon." Iyon ang unang lumabas sa bibig ko na agad ng kanyang ikinalingon. Wala akong reaksyon na mabasa sa mga mata niya, tumayo siya pero hindi siya lumapit. Sinubukan kong lumapit pero hindi magawa ng mga paa ko, naramdaman ko onting onti nagbagsakan ang mga luha sa mata ko. "Eziekel." Sambit ko. Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi niya.

"Wife." Pagtawag niya sakin na ikinagulat ko. Agad siyang lumapit sa akin at ikinulong sa mga bisig niya yumakap ako pabalik hanggang sa lumakas ang pag-iyak ko.

"Pa'no mo nalaman?" Tanong ko sa kanya. Dahil gulat pa rin ako sa itinawag niya sakin.

"Since day one, I knew you're my wife. The birthmark on your shoulder, that mole in your back. I memorized your body, Julia." Hinawakan niya ang mukha ko, may mga luha din na kumawala sa mga niya. " I mourned for five years. I thought you're dead, but I was confused the day you hit my car. I knew it's not couincidence so, I asked someone to investigate you." He confessed.

"Bakit di mo sinabi sakin?" Kasi kung alam niya bakit pinatagal niya? Bakit hindi niya agad sinabi sa'kin?

"I was about to. But the investigator told me it's too dangerous. Someone wants you dead." Nag-iwas ako ng tingin. Alam ko.

"Lilaine." Kumunot ang noo niya.

"What about her?" Tanong niya. Pumikit ako saka humugot ng hininga.

"Siya ang may pakana lahat ng 'to. Rose confessed to me, she's the one who helped Lilaine to kill me. Pero hindi niya nagawa dahil nakonsensya siya. Siya gumawa ng paraan para mailigtas ako at siya din ang dahilan kung bakit tayo nagkita ulit. I told her to confess her crime to the police." Anger crossed on his face.

"I will kill her." Hinawakan ko ang mukha niya. I smile at him.

"You cannot do that. Kakabalik ko lang tapos makukulong ka? Mawawalan ng daddy si Noah bala ka." Pagbibiro ko. Naramdaman ko ang pagkalma niya, huminga siya ng malalim saka niya ako niyakap ulit.

"I remember how I wished that you're alive. That I even planned to follow you, but I can't just leave Noah alone. He's my strength after we thought that you are actually dead. Fucked. I even let Lilaine to came on our lives. Ang gago ko." Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa mga sinasabi niya. Pero di ko alam kung bakit ako tumatawa. "What?" Tanong niya. Kumawala ako sa yakap niya saka siya tinignan.

"Ewan ko. Hmm pakakasalan mo nga si Lilaine eh." Kunyaring pagsusungit ko.

"I don't know that she's been playing our lives. She will pay for what she did I'm sure of that." I smiled at him. Ganito ba talaga siya kahit nung hindi pa kami nagkakahiwalay? Ano kaya ang takbo ng relasyon namin dati?

"I miss you. Hindi ko man maalala lahat pero alam kong mahal kita." There I said it. Naalala ko na simula pagkabata ko pero sa alaala namin ni Eziekel may mga parteng malalabo pa rin.

Naramdaman kong huminto ang paghinga niya.

"What did you just said?" Tanong niya ng makabawi siya sa gulat. Natawa ako sa inaakto niya di pa rin ako sanay na ganito siya.

"I love you." Ulit ko. And it's time for me to stop breathing when I felt his lips kissing me.

"I love you too, Julia." I was about said it again but I heard her voice.