ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

22

<< Σε ικετεύω Τζούλια! Μην πεις σε κανένα για αυτό το συμβάν..δεν θα ηθελα η μητριά μου να ακούσει..είναι είδη αρκετά άρρωστη,και ακόμη παλεύει να μου αναζητήσει γαμπρό.
<< Αχ αθώο μου κορίτσι. Ποιος θα πιστέψει ότι είσαι αγνή;..
Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος λόγος που είχε ανοίξει την καρδιά της ,στην νεαρή της φίλη.
Όχι γιατί θα ήταν αδίκημα να του δώσει το κορμί της ..αλλά γιατί δεν ήθελε κάποιος να τον παρεξηγήσει.

Έναν χρόνο αργότερα, βρισκόταν μετά από ταξίδια μηνών ώστε να παραδώσουν φορτία σε άλλες πόλεις.
Στο περίφημο Λονδίνο.
Απάνω σε ένα σανίδι γεμάτο σκλάβους.
<< ΚΟΣΜΕ ΠΕΡΆΣΤΕ ΠΕΡΆΣΤΕ... ΣΚΛΆΒΟΙ ΑΠΌ ΚΆΘΕ ΠΌΛΗ ΚΙ ΑΠΌ ΚΆΘΕ ΧΏΡΑ..

Παύοντας να διηγείται την ιστορία στην Τζούλια.
Φόρεσε την κάπα της . Και βγήκε από το μεγάλο κτήριο
Χαμηλώνοντας το βλέμμα καθώς το κορμί της περνούσε μπροστά από το σκλαβοπάζαρο της εποχής.

Κρεμασμένος από αλυσίδες και τα μάτια του βαθιά κλειστά.
Ένιωσε ένα έντονο άρωμα να διαπερνάει την καταστροφή του .
Και να τον εγκαταλείπει.

<< ΣΚΛΆΒΟΙ ΣΚΛΆΒΟΙ!!! παρακαλώ κυρία μου έναν σκλάβο; Για κάθε δουλειά.
Έντρομη παρατήρησε τον άντρα που πουλούσε σάρκα ,να στέκεται απειλητικά κοντά της.
<< θα έπρεπε να ντρέπεστε κύριε για τούτη τη δουλειά σας.
Προσπερνώντας τον άντρα έφυγε σχεδόν τρέχοντας,μη αντέχοντας να κοιτάξει τους άμοιρους ανθρώπους στα μάτια.
Αυτό που δεν παρατήρησε.
Ήταν ότι ένας σκλάβος ακούγοντας την φωνή της.
Ύψωσε το κεφάλι.
Παρατηρώντας την με πονεμένο βλέμμα.

" Το να σώσεις μια πατρίδα που σε εξορίζει.
Σε κάνει αρκετά ήρωα;
Το να διώξεις κάτι για το οποίο νοιάζεσαι.
Σε κάνει αρκετά ήρωα;
Το να σεβαστείς όταν δεν σε σεβαστηκαν.
Σε κάνει αρκετά ήρωα;

Σύροντας το αριστοκρατικό της φόρεμα .
Κοίταξε με την κοφτή άκρη του ματιού της ,τους σκλάβους να έχουν στηθεί στην σειρά.
<< Με τέτοια άχρηστη κόρη αναγκάζομαι να κουράζομαι..πόσο κάνει αυτός στην άκρη. Είναι σε καλύτερη κατάσταση από τους υπόλοιπους.
Εάν δεν είχε πεθάνει κατακαιρους ο γερικος άντρας της,θα είχε πεθάνει σίγουρα από την συμπεριφορά της κόρης του.
Είχε ντροπιάσει το καλό όνομα που χρόνια έκτιζε, γυρίζοντας από ένα βάρβαρο μέρος , αναμφίβολα δίχως τιμή.
Παρατηρώντας τον άντρα να σέρνει τον βάρβαρο με τις αλυσίδες.
Τον έφερε μπροστά της.
<< Αυτός εδώ είναι δυνατότερος από τους υπόλοιπους,μη φοβάσαι να του δώσεις φορτίο.μπορει να σηκώσει τα πάντα.
<< Καλώς μετάφερε τον στο σπίτι!!εάν δεν κάνει όμως καλή δουλειά...
<< Φυσικά κυρία μου ,εμείς έχουμε σκλάβους πρώτης τάξεως,εάν δεν κάνει καλά την δουλειά του ..θα πληρώσει.
Το χαμόγελο της γυναίκας πλατυνε,καθώς τραβώντας την βεντάλια της συνέχισε να περπατάει.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Κρεμώντας την ίδια της την κάπα. Έτρεξε στο μαγειρείο πρώτου την προφθάσει η μητριά της.
Και προσποιούμενη πως δεν συνέβη τίποτε μέσα στο μυαλό της.
Συνέχισε να πλάθει τη ζύμη που νωρίτερα είχε αφήσει μισή.
Τότε ήταν που η πόρτα άνοιξε με τους γνωστούς βηματισμούς της μητριας της να γδερνουν το ξύλινο δάπεδο.
Κάτι όμως της προσέφερε ένα ξαφνικό συναίσθημα αγωνίας.
Ήταν θαρρείς και η καρδιά της θα έσπαγε σε κομμάτια.
Τα βήματα της μητέρας δεν ήταν τα μόνα.
Πίσω από το ελαφρύ βάδισμα της ,που κατακαιρους ζήλευε..
Ηχούσε τώρα ένα πιο βαρύ . Ποιο αργό..ποιο γνωστό.
Κρύβοντας τα χέρια της μέσα από μια λευκή πετσέτα.
Αγνόησε ότι δεν θα είχε ξεπλύνει.
Κι έσπευσε να ανέβει την σκάλα του μαγειρείου.
<< Μητέρα; Έχουμε καλεσμένο;
Η φωνή της δεν έφτασε μονάχα στα αυτιά της μητριας της .
Αλλά και στον εκλεπτυσμένο ήχο της ακοής του ,που κατακαιρους είχε αδυναμία στην φωνή της.
Πατώντας με ένα χαμόγελο το τελευταίο σκαλοπάτι βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι που Την άφησε παγωμένη.
<< Όχι δεν μπορεί..
<< Καλή μου.. να σου συστήσω τον σκλάβο που αγόρασα από το παζάρι.