∞ HASTA SEVGİLİM ∞

⋆Yeni komşu... (3)⋆

İşte yine bir hastane taburcu işlemleri ile karşı karşıyayım. Artık ezberledim. Taburcu olup eve gittim. Apartmanın kapısında bir kız üstüme doğru koşmaya başladı! Yürümeye devam ettim.

"Heyy sen! Beklermisin?"

Koşarak yanıma geldi. Biraz durup nefesini düzene sokmaya çalıştı.

" Meraba"

cevap vermeyip yüzüne dik dik baktım.

"Ah tabi! Ben seni apartmanın önünde gördüm. Çıkamadan yere düştün ve hastaneyi aradım nasılsın? Neyin var?"

" Seni neden ilgilendiriyor"

"Ben telefonunu apartmanın biraz ilersinde buldum. Biri konuşuyordu onla konuştum ve bana kalbinin hasta olduğunu söyledi, bende hastayım. İlaçlarını mı unuttun?"

Bir çırpıda konuşmuştu zor anlamıştım. Birazda çocuk gibi konuşuyor. Kaç yaşında bu?

"Kaç yaşındasın?"

"19"

Dedi niye sorduğumu merak ediyordu belli.

"Saol"

Yürümeye başladım.

"Hey bu apartmanda mı oturuyorsun?"

Arkamı dönmeden:

"Evett"

"Bende artık burda oturuyorum. Komşuyuz."

İçimden ah! Hayır başıma bela aldım diye geçirdim. Eve girdim hemen ilaçlarımı alıp uyudum. Sabah uyandım banyo rutin işleri ile uğraşıp, okul için bol bir t-shirt ve bir pantolon giydim ve çıktım. Sizce kimle karşılaştım? Yine başlıyoruz.

"Selaamm"

arkamı dönüp ona baktım. Çantası vardı sanırım oda okula gidiyordu. Aynı okula gitmeyelim diye geçirdim içimden.

"Selam"

deyip yürümeye başladım. Arkamda geliyor tabiki.

"Nasılsın"

"İyi"

"Okula mı?"

"Evet"

Hemen heyecanlandı. Sanırım aynı okula gidiyoruz ??

"Hangi okul"

"Sokağın başındaki"

Dediğimde morali bozuldu, sanırım aynı okulda değiliz.

"Gerçekten mi? Yeni okulda tanıdık birileri iyi olurdu."

"Tanıdık??"

"Yani biraz tanıdık?"

Diyip eliyle birazcık yaptı ve güldü. İşte tam bir bebek.

"Adın ne?"

"Bahadır"

"Ilgın"

dedi elini uzattı. Eline ters ters bakınca yavaşça çekti. Korktu mu?

Arabama binip okula sürdüm. İşte yine okuldayım. Bizim tayfa yine aynı yerde, bazen 'normal bir insan gibi nasıl yaşanılır' diye merak ediyorum. Hiçbirşeyi kafana takmadan yaşamak. Bunları düşünürken yanıma Mert geldi:

" Ne haber dostum yine neler düşünüyorsun?"

" Bir kalp enkazı daha."

Diye yandan güldüm. Onlar hastalığımı biliyorlardı. Aslında onların yanında yine böyle bir duruma düşmeseydim.

" Bahadır gerçekten mi? Yine mi unuttun!!

" Evett"

" Bahadır kendine neden dikkat etmiyorsun. İlaçlarını almaz-

" Bunların hepsini doktordan duydum"

" Evet tamam hadi "

Yürümeye başladık. Geri kalanların yanına geldik. Murat ve Ezgi ayrılmaz ikili. Ve sap Cem Ben ve Mert. Aslında grup gibi takılmıyoruz, yani liseli değiliz sonuçta.

Okul çıkışı bara onlarla gitmedim. Malum dinlenmeliyim. Apartmana girdiğimde biri bişeyler söylüyordu. Merdivenleri çıktım ve bayan bela görmeden sıyrılabilirmiyim acaba??

Yavaş yavaş yanından geçerken yine o sesi kulaklarıma doldu.

" Heyy! Bahadır"

Arkamı döndüm elinde poşetler vardı anlaşıldı.

" Yardım eder misin?

Elindeki poşetleri alıp önden geçmesini sağladım. Bir kapıda durdu sanırım eviydi. Benim evin altında. Açtı ve poşetleri eline verdim.

" Çok teşekkürler, gelsenee"

" Eve gitmeliyim"

" Tamam iyi günler, tekrar teşekkür"

Cevap vermeden eve çıktım. Az sonra aşağıdan bir ses geldi. Evet onun eviydi sonra bağırdı. Hemen evden çıkıp kapısını yumruklamaya başladım. Ne oldu buna???