όταν σε βλέπω
ή σε σκέφτομαι
ή σε θυμάμαι
ή ή ή
θέλω να πιω.
θέλω να γίνω χάλια.
μόνη μου.
για πολλούς λόγους
ένας είναι το ότι κι εσύ έπινες, θέλω να νίωσω ένα κομμάτι από την ζωή σου. το χρειάζομαι.
ένας άλλος είναι να μην θυμάμαι.
ή μήπως να θυμάμαι καλύτερα;
μάλλον το δεύτερο. γιατί όλα τότε μου σκάνε πιο δυνατά.
και γιατί και κοντά σου ήμουν πάντα μεθυσμένη. αλλά όχι από αλκοόλ, ούτε από τσιγάρα. από εσένα και τα αισθήματά μου για εσένα.
θέλω να πιω και να σιχαθώ τον εαυτό μου.
να μην με θέλω. όπως εσύ.
θέλω να πιω και να βάλω τα κλάματα. να μπω σε ένα λεωφορίο να πάω στη γειτονιά σου. να με ρωτήσει κάποιος τι έχω και να αρχίζω να μιλάω να μιλάω για όλα, για εσένα, για την αγάπη, για το πώς κάποια αισθήματα είναι άφθαρτα στον χρόνο και στις δυσκολίες και είναι το στήριγμα για ό,τι κάνουμε.
είχες πει ότι κανένας δεν σου έχει μιλήσει τόσο όμορφα όσο εγώ.
και εγώ είχα μείνει έκπληκτη, πώς γίνεται να μην σε λατρεύουν όλοι.
είχες πει ότι δεν εχεις δει πιο καθαρή ματιά από την δική μου.
και εγώ ποτέ δεν ένιωσα πιο ξεχωριστή στην ζωή μου.
αναρωτιέμαι αν θα έλεγες το ίδιο και τώρα.
που πλέον πατώ στα πόδια μου με ματιά που χει σκληρύνει.
αλλά για σένα πάντα υπάρχει ένα κομμάτι. μέσα μου.
το ίδιο ζεστό. το ίδιο αγνό.
το ίδιο
π ρ ο σ π ε λ ά σ ι μ ο .
δοκίμασέ με, σε παρακαλώ.
αλλά για να επιστρέψουμε και στον βήχα.
και μια χαζή μεταφορά.
ήμουν το σιρόπι σου.
ήμουν εκεί να σε ανακουφίσω, να σου δώσω ό,τι χρειάζεσαι.
εσύ με δισταγμό μ' ακουμπάς και ανυπομονείς να τελειώσω
-μακάρι να κυριολεκτούσα-
αλλά δεν.
