İnsanlar neden mutluyken neyin var demiyor hep hüzünlerimiz göze batıyor bu yüzden çok sıkıldım mutluymuş gibi davranmaktan, artık kendimi kandırır oldum ama bilmiyorlar ki içinin paramparça olduğunu.Toplamaya çalışsalar her parça ayrı bir yerde hiç düzelmeyecek bir yapboz parçası gibi kalbim.
Belkide düzelir parçalarım toplanır diyorum bir eksik parça sen kalıyorsun kalbim dolsada hep bir boşluk kalıyor hiç dolmuyor ...
Ve ben gerçekten yoruldum sen gelip birleşitirir misin o yapbozu?
