Κεφαλαιο 21

113 9 4
                                    

Περασαν 2-3 μερες και δεν ειχα καθολου νεα από τον Κεβιν. Τον εβλεπα στο σχολειο αλλα μεχρι εκει, δεν μιλουσαμε καθολου. Περπατουσα στον διαδρομο την ωρα του διαλειμματος μεχρι που ενιωσα ότι  καποιος ετρεχε γρηγορα από πισω μου. Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα ειχε ερθει διπλα μου.

‘’Τι κανεις?’’ Με ρωτησε.

Γυρισα και ειδα τον Κεβιν. Τον κοιταξα απλα με ένα και επιταχυνα το βημα μου.

‘’Γιατι κανεις ετσι Μια?’’ μου ειπε και επιταχυνε το βημα του και αυτος.

‘’Μπορεις να μην με ακολουθησεις?’’ Του απαντησα φανερα εκνευρισμενη.

‘’Οχι μεχρι να μου πεις γιατι μου φερεσαι εδώ και τοσες μερες ετσι.’’

Οκ , αυτό με εξοργισε για τα καλα.

‘’Με δουλευεις Κεβιν? Δεν σου χρωσταω καμια εξηγηση. Ξερεις πολύ καλα γιατι σου συμπεριφερομε ετσι….!’’

‘’Επρεπε να σου το ειχα πει αλλα μηπως γινεσαι υπερβολικη?’’

Ηθελα πολύ να του δωσω ένα χαστουκι αλλα κρατηθηκα.

‘’Παρατα μας Κεβιν!!!!’’ Του φωναξα. Ολοι γυρισαν και μας κοιταξαν, τους εριξα μια ματια και εφυγα γρηγορα.

Στο μεσημεριανο η Αντισσον ηρθε και καθησε διπλα μου.

‘’Εμαθα τι εγινε? Πως εισαι?’’ μου ειπε.

‘’Πως το εμαθες?’’ της ειπα.

‘’Ολο το σχολειο το ξερει , ολοκληρη σκηνη δημιουργησατε εσυ και ο Κεβιν στο διαδρομο!’’

‘’Πφφφ…μια χαρα ειμαι!’’

‘’Μια…μηπως πρεπει να τον αφησεις να σου εξηγησει?’’

‘’Τρελαθηκες Αντισσον? Ξεχασες ότι παραδεχτηκε πως οσα μου ειπε η Αλεξις και ο Λιαμ για αυτόν είναι αληθεια?’’

‘’Ναι…αλλα….δεν σου τα ειπε εκεινος από την δικη του πλευρα!’’

‘’Τι σημασια εχει? Δεν αλλαζει κατι τωρα.’’

‘’Ποτε δεν ξερεις…μπορει να…’’

‘’Συγνωμη που διακοπτω’’ ειπε μια φωνη και γυρισαμε και οι δυο προς το μερος του. Ηταν ο Λιαμ.

‘’Δεν πειραζει, τι εγινε?’’ Του ειπα…

‘’Μηπως μπορεις να ερθεις λιγο μαζι μου Μια?’’

‘’Που?’’

‘’Θελω να σου μιλησω.’’

‘’Ενταξει, Αντισσον θα γυρισω σε λιγο.’’

Εκεινη με επιασε από το χερι και μου ψυθιρισε στο αυτι : ‘’Τι κανεις? Μην πας μαζι του.’’

‘’Σιγα, να μιλησουμε θελει.’’

Με κοιταξε με ένα υφος αμφιβολιας αλλα δεν εδωσα σημασια. Περπατουσαμε για περιπου 5 λεπτα ωσπου βγηκαμε στο προαυλιο.

‘’΄Για πες μου , γιατι πραγμα θελεις να μιλησουμε?’’ του ειπα

‘’Θελω να σου ζητησω συγνωμη. Που φερθηκα σαν κοπανος εννοω.’’

‘’Για ποια από τις δυο φορες? Χαχαχ…’’

‘’Χαχαχ για την 1η νομιζω πως σου ειχα ζητησει ηδη…οποτε …για την 2η!’’

‘’Δεν εφταιγες μονο εσυ…εφταιγα κι εγω! Απλα…περασμενα ξεχασμενα!’’ του ειπα και χαμογελασα…

Χαμογελασε και αυτος και μετα από λιγα δευτερολεπτα με φιλησε. Τραβηχτηκα σχεδον αμεσως και κοιταξα γυρω μου μηπως μας ειχε δει κανεις. Εκεινη την ωρα ενιωσα την καρδια μου να σπαει. Ειδα τν Κεβιν να φευγει…ο οποιος μαλλον μας ειχε δει. Ότι και να μου ειχε κανει δεν ηθελα νομιζει πως το κανω για να τον εκδικηθω.

‘’Τι κανεις?????!!!!!’’ φωναξα στον Λιαμ!

‘’Νομιζα ότι το ηθελες και εσυ!’’

‘’Οχι Λιαμ! Νομιζα πως ημασταν φιλοι!’’

‘’Εμεις οι δυο? Φιλοι? Σοβαρα τωρα?’’

Ειχε δικιο αλλα δεν ηξερα τι να πω και εφυγα! Γιατι επρεπε να ειχε συμβει αυτό? Ξερω δεν πρεπει να με νοιαζει που ο Κεβιν ειχε δει τον Λιαμ να με φιλαει αλλα με ενοιαζε…

Γυρισα στο σπιτι και μπηκα στο twitter!

‘’Παρτυ σημερα στο σπιτι μου! Στις 8:30 να ειστε ολοι εκει!’’ ειχε γραψει ο Κεβιν!

ΕΕΕ??? Μας δουλευει?

Εκεινη την ωρα χτυπησε το κινητο μου. Ηταν η Αντισσον.

‘’Ειδες τι εγραψε ο Κεβιν πρν λιγο?’’ μου ειπε χωρις καν να προλαβω να μιλησω.

‘’Ναι… το ειδα!’’ της ειπα.

‘’Και ? Θα παμε?’’

‘’Δεν το βρισκω και πολύ καλη ιδεα Αντισσον!’’

‘’Εγω παλι το βρισκω τελεια ιδεα!’’

---Πριν προλαβει να πει κατι άλλο της ειπα ότι ο Λιαμ με φιλησε και ο Κεβιν μας ειδε---

‘’Και οι δυο είναι λιγο βλακες αλλα….σε αυτή την περιπτωση ειμαι με το μερος του Λιαμ! Ω δεν το πιστευω ότι λεω κατι τετοιο….δηλαδη … εννοω….απο την μια πλευρα ο Κεβιν καλα να παθει.’’ Ειπε.

‘’Ναι…εχεις δικιο! Θα παμε σημερα στο παρτυ! Είναι Παρασκευη βραδυ δεν προκειται να κατσουμε μεσα!’’

‘’ΤΕΛΕΙΑ!’’ σχεδον ουρλιαξε!

‘’Χαχαχα σιγα ηρεμισε θα μου σπασεις το τυμπανο!’’

‘’Χαχαχ τελος παντων! Τα λεμε στο παρτυ!

‘’Οκαυ, τα λεμε εκει’’

Και καπως ετσι κλεισαμε το τηλεφωνο. Κοιμηθηκα λιγο για να ξεκουραστω και ειδα την ωρα η οποια ηταν 8:00. Ετοιμαστηκα και στις 9 παρα ημουν ετοιμη!

Στους δυο τριτος δεν χωραειΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα