I'm Changed

H4

•H4

POV Vera

OMG dit kan niet waar zijn. Ik staar nog steeds naar de man (of vrouw, who knows) in het zwart. Ik wil mijn ouders roepen, maar er komt gewoon niks uit mijn mond, alleen een slik. Hij (of zij) komt dichterbij en tovert opeens een glimmend voorwerp tevoorschijn. Wat?! Dit kan niet mijn dood zijn! Het kan niet! De persoon met het mes komt steeds dichterbij. Eindelijk lukt het me om wat uit mijn mond te krijgen. ,A-a-als je m-me t-toch vermoord, k-kan je d-dan niet gewoon zegggggen wie je B-bent?' Ik merk dat ik facking erg stotter. Hij komt nog dichterbij en hij zet het mes op mijn keel. ,Nooit' zei hij met een donkere stem. Het moet wel een hij zijn, een vrouw kan nooit zo'n lage stem hebben. Hij duwt het mes steeds harder tegen mijn keel, tot er wat bloed uit komt. ,W-w-waarom?' vraag ik bang. ,Omdat je prachtig bent' en er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Hij haalt mes van mijn keel, waar het bloed nog steeds uitstoomt. Hij houdt het mes vast, en dan gebeurt het razendsnel. Mijn moeder komt de trap af: ,Hallo, Vera ben jij dat?' en ze knipt het licht aan. De man met het mes draait zich om waardoor het mes in mijn buik steekt. Ik gil, en val. Ik hoor mijn moeder nog net ook een gil slaken en de dief rent het huis uit. Mijn moeder rent naar me toe en roept mijn vader en broer. Dan word het zwart.

__________________________Cliffhangerrr! Het is mega kort maar iemand (Jelle033 met een geweldig boek Little Brother, echt lezen!) wilde dat ik update. Srry dat het zo kort is, misschien update ik vandaag nog en anders morgen. XXX Anne