Something That Science Can't Explain

Chapter 4: D-d-date?!

"Y-yes po!" Sagot ko agad.

"Parang ang lalim ng iniisip natin ah. Di pa ako nagtatanong ng mga problems, nag-iisip ka na. Advanced?" Nagtawanan ung iba kong kaklase sa sinabi niya. Namula ung mukha ko sa hiya.

"S-sorry po, sir." Tahimik kong sinabi. Bumalik na siya sa pagdidiscuss after ko magsorry.

Si Zac kasi eh! Siya may kasalanan. Di ko maayos ung pag-iisip ko dahil siya na lang lagi sa isipan ko! Grrrr.

I looked behind to see others' reaction. Nakoconscious ako. Baka ung iba, nagtatawanan pa rin ng patago. Ayoko ng mga ganun.

Nakita ko si Zac. Nakatakip ung bibig. Pero halata sa mga mata and body movements niya na natatawa siya! Pero iniwas niya tingin niya sakin at di na tinukoy ung pagtawa.

Shit! Sobrang nakakahiya!

Binalik ko ung tingin ko sa harap. Sobrang pula na talaga mukha ko. Bakit pati siya tumatawa? Arghhh.

Dismissal

"Nyare sayo kanina?"

Nagulat ako ng may biglang nagsalita sa likod ko..

Pagkatalikod ko, nakita ko si Zac.

He has that smile printed on his face.

Ung tipong ngiti na pang-asar. Arghh!

"Inaantok ako nun." Pagsisinungaling ko.

"If that's the case, nagpupuyat ka noh?"

"Y-yes." I said.

Another lie. I know~

Tumingin ako sa lapag. I don't usually tell lies, though. But for the sake of my dignity, I have to do it.

"Kaw kasi. Kung natutulog ka lang ng maaga, di ka mapupunta sa sitwasyon na yun." He said and smiled at me. "Mamaya, matulog ka ng maaga, ha?"

Then again, my face reddened. He's so caring, nakaka-inlove like fuck.

"By the way, I'm really sorry. Na-late ako kasi kinausap ko pa mga kaibigan ko." He said.

"No, it's fine." I answered back. "Anyway, di ba magpapaalam ka pa kay Daddy na... you know...."

Nahihiya kong sabihin ung word na "date."

Feeling ko kasi... ano...

Basta!

"Yeah. Kaya sabay na tayong umuwi." He answered and smiled at me once more. But this time, a passionate one.

His smile. His mesmerizing smile following what he just said. Sinong hindi ma-iinlove dun?!

"O-okay lang s-sayo?" Nauutal kong tanong sa kanya. Sa sobrang hiya ko, di ko na alam ano sasabihin ko.

Tuluyan na akong nawala sa tanong pag-iisip nung kinuha niya kamay ko. "Okay lang. Kaya halika na!" FOLLOWED with a smile; pero ung KITA NGIPIN.

Pwede na ako hinmatayin sa kilig. Sobrang cute niya pag naka smile. Eh kita ka ngipin. It's too much for me to handle!

Tumawa na lang siya sa reaksyon ko. Nahalata niya yata na sobrang pula ko na. Shit! I just can't help it!

Siya may kasalanan tapos siya tatawa?! Aba, matindi!

-Zac's P.O.V.-
Ngayong hawak ko na kamay niya, there's no turning back. I have to finish what I already started.