Uyandığımda karşımda tanımadığım yüzler vardı. Yattığım yerden kalkmaya çalıştığımda başıma bir ağrı saplandı. Gözlerimi ovuşturdum, etrafa bakınca tanımadığım bir yerde olduğumu fark ettim. Bana merakla bakan gözlere döndüm:
''Ne zamandır uyuyorum?''
Bir sürü merak ettiğim şey olmasına rağmen ağzımdan bu soru çıkmıştı.
''Koca bir gündür baygınsın, hiç uyanmayacaksın sandık''
Bunu dalga geçer gibi söylemişti ama ben bunu söyleyen çocuğu tanımıyordum bile; siyah saçları vardı ve aynı renk gözleri. Benim tepki göstermem gerekirken onun bana sinirlenmesi mantıksızdı!
''Be- ben neredeyim?''
Yaşlarının ortasında olan bir adam diğerlerinin arasından yanıma geldi. Burada yetkili biri olduğu belliydi, iyi o zaman sorularımı ona sorabilirdim.
''Siz kimsiniz?''
''Ben Bruno" bruno? Daha önce hiç böyle bir isim duymamıştım; bu bruno
denen adamı tanımıyordum.
"Adın ne yeni kız?"
içlerinden biri bana bu soruyu sormuştu ama ben sesin sahibini göremiyordum.
" Danna "
Bruno bir şey demesi gerektiğini fark edince derin bir iç çekti
" Peki dann kaç yaşındasın?"
İsmimi kısaltarak söylemişti, hadi ama ismim uzun veya zor değildi!
"13 niye- niye ki?"
Bruno bir şey söylemek için ağzını açmıştı ama sonra etrafına baktı. Söyleyeceği şey özel birşey olmalıydı çünkü kalabalıkta söylemek istemiyor gibiydi.
"Hadi, kimsenin işi yok mu? Herkes işinin başına!" diye bağırdı Bruno; herkes dışarı çıktıktan sonra odanın kapısını örttü.
" Aç mısın?" Hayır dercesine başımı salladım.
Güçlü bir nefes bıraktı.
"Dann neden burada olduğunu biliyor musun?"
"Hayır, ben okuldaydım sonra sonrası yok; ben hatırlamıyorum..."
Anladım dercesine başını salladı
''Sana anlatmak yerine göstermeme ne dersin?'' Bunu dedikten sonra Dana'nın uykusu gelmeye başladı ve göz kapakları kapandı...
Dana
Dana
Arkasını döndü ve sesin sahibini bulmaya çalıştı. Boşunaydı çünkü bu ıssız ormanda kendisinden başkası yoktu.
Dana
Dana
Ses arkasından gelmişti hızla arkasını döndü ama kimse yoktu. Ses son kez konuştu
Dana
Dana başını kaldırdı ve sadece gökyüzünü gördü. Gökyüzü titreşti ve parladı..
Dana şimdi başka bir yerdeydi; bir uçurum. Arkasından bir şey itiyordu onu. Dana arkasına baktığında kimseyi göremedi. Sonra çok büyük bir güç onu itti. Dana uçurumdan düştü.
Nefes nefese uyandım. Terlemiştim. Sadece bir kabus dedim kendi kendime. Sadece bir kabus... Ama etrafıma baktığımda aynı odada olduğumu gördüm. Sonra Bruno'yu gördüm.
Hayır. Hayır olamaz!
Her şeyi anlamıştım nasıl anladığımı bilmiyordum ama artık kim olduğumu biliyordum. Nerede olduğumu da biliyordum. Bu kamptaki çocukların kim olduğunu da.
Ben diye düşündüm...
Ben bir melezim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Posedion Kızı
FantasySatirler, canavarlar, tanrılar, tanrıçalar, ölümlüler, ölümsüzler, kehanetler, oyunun içinde oyunlar, kahkahalar, gözyaşları, dostluklar, düşmanlıklar... Hepsi zaten sıradışı iken daha da anlaşılmaz olan Melezler... **Ben DANNA WATTERES. Ya da sadec...
