Ik ben Luca. Ik ben 13 jaar oud. Soms, Zit ik en denk ik na. Wij mensen willen altijd anders zijn. We zijn niet onszelf. We passen ons aan. Gezichten zijn het, maskers. En op een gegeven moment, is je leven een scéne. Geacteerd. En als je eindelijk besluit jezelf te zijn, is het verdwenen. Je eigen "ik" is verdwenen. Zelfs als je denkt het gevonden te hebben, is er een twijfel. Want wie ben "ik" nou eigenlijk?Hoe ben ik? wat wil ik? Waarom zijn er eigenlijk "maskers", hoe zijn ze ontstaan? Of is je eigen personaliteit zo zwak, dat als je het niet blijft behouden, het gewoon vergaat? Het is pijnlijk om te beseffen, maar door alle invloeden en maskers, is "ik" ook een masker geworden. Alleen veiliger, natuurlijker, vertrouwelijker dan de andere maskers. Maar eigenlijk ben je het niet ECHT, maar voelt het vertrouwelijk omdat je jezelf verteld dat jij het bent. Wat als je alle maskers afzet... of juist allemaal tegelijk opzet. Vind je ooit jezelf terug?
BINABASA MO ANG
Faces (Dutch Version)
RandomEen verhaal over veranderen, maar toch jezelf zijn. over jezelf vinden in een ander. over "ik" maar niet "mij". over perfecte imperfectie. Maskers, gezichten. ogen, blikken. pijn, emoties. van binnen. wat zei zien, perfectie. ~changing isn't a bad...
