Dark Places [Harry Styles (1D)-Kristina Romanova]

°°° Bölüm 1 °°°

İlk defa bu tarz bir hikaye yazıyorum. Umarım iyi bir başlangıç bölümü olmuştur. İyi sayıda vote ve yorum gelirse hemen ikinci bölümü paylaşırım ^^ İyi okumalar ^_^ MEDYADAKİ ŞAKIYLA OKURSANIZ SEVİNİRİM :)

Ha şey bir de beğenirseniz lütfen herkese açık olan okuma listesinize ekleyip paylaşır mısınız? Şimdiden teşekkürler :3

-Beş yıl önce-

"Hadi ama Harold! Bu atışı yapabileceğini hepimiz biliyoruz!" Hepsi -on kişiydik- sesli kahkahalar eşliğinde beni karşımızda duran şans oyunlarıyla dolu tezgaha doğru iteklediler.

Korkak gözlerle onlara baktım. Kim on beş yaşındaki bir çocuktan şu saçma balonları vurup hediye kazanacağının güvencesini ister ki? Elimin titremesine ve lunaparktaki diğer fazla ses çıkaran insanlara rağmen ilk minik mermiyi rüzgardan yerinde durmayan balonlara sıktım. Patlatamayacağımı düşünenler göt olarak kalmış bir şekilde bana bakmaya başladılar. Gülmemek için yanağımın içini ısırdım ama istemsizce dudaklarıma gülümseyişim yayıldı. Önümde duran adam silaha yeni bir mermi koyup bana verdi. Bir şeyler söyleyecekmiş gibi bana eğildi.

"Senin arkadaş grubun mu?" Olumlu anlamda başımı salladım. "Güçlü birine benziyorsun. Üçte üç yapacağına eminim adamım." Gülümsedi, yüzündeki kırışıklıklar kendilerini daha fazla belli ettiler. Dikkatimi toplayıp yeni bir atış yaptım. Liam'ın arkamdan "Size yapacağını söylemiştim!" diye bağırışını duydum.

Liam Payne; Çocukluk arkadaşım, her anımı birlikte geçirdiğim ve sonsuza kadar güvenebileceğime inandığım tek arkadaşım.

İkinci atışımın da başarılı oluşuyla güvenim tamamen yerine gelmişti. Adam üçüncü atışım için tekrar silahı hazırladı. Omzumdaki ısıyla arkama döndüğümde Caitlin'ın mavinin en hoş tonuyla karşılaştım.

Caitlin Elliott; Buraya, küçük şehrimize taşındıklarında altı yaşındaydım ve daha yeni okula başlamıştım. Okulda tanışmış, aynı mahallede oturduğumuzu öğrenmiştim. İlk öpücüğümü ondan almıştım. Bu yüzden benim için her şeyiyle özeldi. Gözlerine, dudaklarına ve minik ellerine hayranlık duyuyordum -her ne kadar benim gözlerim yeşil olsa da onunkiler benim için muhteşemdi.

Grubumuzda aynı yaşta olduğum kişilerden biriydi. -bir de Liam var- İşaret parmağını çaprazımızda duran, kırılmak üzere olan tahtaya doğru uzattı. "Benim için şu yumuşak gibi görünen kediyi alır mısın?" dedi masumca. Gözlerim kedi ve elimdeki silah arasında gidip geldi. Sıcacık elleri hâlâ omzumda dinleniyordu. Gülümseyip balonlardan birine tekrar nişan aldım. Gözlerimi kapatıp vurmuş olduğumu diledim. Boğazıma dolanan bir çift kolla yerimde sarsıldım.

"Teşekkürler Harry! Atacağını biliyordum!" diye cırladı. Kulaklarım ve beynim onun sesiyle dolmuştu. Sonunda kendime gelip elimdeki silahı masaya bıraktım ve kollarımı ince beline sardım. İlk defa bana bu kadar sıkı sarılıyordu. Bu anın hiç bitmemesi için yukarıya isteklerimi göndermeye çalıştım.

-Şimdi-

Başına yeni aldığım gümüş silahı daha çok bastırdım. "Beynini dağıtmaya daha karar vermemişken kızın yerini söyle Gabriel!" diye kükredim. Boş, ahşap evde sesim yankılanıp tekrar bize döndü. Adamlarım, adıma duydukları saygıyla ya da götlerinin korkuları yüzünden önümde ip gibi dizilmişlerdi.

Gabriel Howey; Bir zamanlar benim için çalışan şerefsizin teki. Aklınca casusluk yapmaya çalışan adi herif. Bar köşelerinden toplayıp eğittiğim orospu çocuğu.