Yaşamı Aşan Anlar

_5_

Defterimi hiçbir yerde bulamamıştım. Ve en son eve o kadar geç gelmiştim ki herkes uyumuştu. Sanırım annem eve geldiğimi zannetmişti. Yatakta uzanıp tavanı seyretmeye başladım. Her şeyim o defterin içindeydi, her anım. Şimdi hepsi kaybolup gitti. Son olaydan aklımda kalan tek şey o çiçekti. Ama adını bir türlü hatırlayamıyordum. Eğer onu hatırlasaydım tekrar araştırmalarıma geri dönebilirdim.

Işığı kapatmak için ayağa kalktığımda yerdeki turkuaz rengi kalem ayağıma takıldı. Kalemi alıp masamın üzerindeki kalemliğe koydum. Işığı kapatıp yatağa geri döndüm.

Güneş bütün parlaklığıyla gözüme doğru vurduğunda mecburen uyandım. Sanırım bu sefer okula geç kaldım. Başucumda duran saate baktığımda dersin henüz başlamamış olduğunu anladım. Aceleyle kıyafetlerimi giydim ve çantamı sırtıma aldım.

Sabahın bu saatlerinde annem genelde hep uyur yani beni uyandıracak tek şey telefonumdan kurduğum alarm olur. Ve bu sabah da alarmı duyamamıştım.

Okula giderken yolda Zehra'yla karşılaştım. Defterimi kaybetmiş olmam ve dün yaptıkları beni şimdiden sinirlendirmişti.

''Selam Sinirli Bey'' dediğinde aldırış etmeden ilerlemeye devam ettim.

''İyi misin? Yürüyüşüne bakarsam sanırım bileğin pek iyi değil.''

''Yine ve yine alakan olmayan şeylere karışıyorsun.''

''Ama bende sana ait olan bir şey var.Dün buldum. Okuldan sonra.''

''Nedir o?'' dediğimde muzip bir şekilde gülümsedi.

''Bana anlatacak mısın?''

''Hep karşılık mı beklersin?''

''Sanırım. Genel olarak merak ettiğim şeylere karşı böyle oluyorum.''

''Bana ait olan şey nedir?''

''Yaklaşık iki parmak kalınlığında, sert kapaklı, kapağı kumaş kaplı kutu gibi bir şey desem?''

''Defter desen ne olurdu sanki neden bu kadar uzattın'' deyip başımı salladım.

''Pekala evet defter. Lütfen bana bir şeyler anlat.''

''Bak Zehra bu senin anlayamayacağın bir şey.''

''Furkan ve Alara nasıl anladı peki?''

''Onlar farklı.Şimdi verir misin şu defteri.'' hayır anlamında başını salladı ve hızla okulun kapısından içeri girdi.

Sınıfa girdiğimizde Alara en arkada Furkan da yanında oturuyordu. Yanlarına gittiğimde ikisi de başka yöne baktı.

''Günaydın.'' dediğimde Alara sinirli bir şekilde,

''Ne zamandan beri bu kadar naziksiniz beyefendi?'' dediğinde onun kalbini gerçekten kırdığım aklıma geldi.

''Bak şey ben, gerçekten birkaç gündür aklım başımda değil. Tamamen aklımdan çıkmış. Özür dilerim gerçekten Alara.'' bu sırada Zehra yanımıza geldi.

''Bu arada Serkan sana bir şey soracağım.''

''Neyi bekliyorsun? Sorma desem sormayacak mısın sanki?''

''Tamam tamam soruyorum. Dünkü fotoğraf vardı ya hani, onu neden turkuaz rengine boyadın? Zaten o renkte.'' evet, evet şimdi hatırladım. Yerdeki kalem onun içindi yani.

''Hey sana diyorum Serkan''

''Şimdi hatırladım. Ama bu arada ne dedin zaten turkuaz renginde mi?''

''Evet bantını çıkarmadım ama kenardan gözüküyor.''

''Sonunda biraz daha zaman kazandım demek.'' dediğimde üçü birden bana garip garip baktı.

''Boşverin, boşverin. Okulun kütüphanesi açık mı bu arada?''

''Sanırım açık.'' dedi Zehra.

''O zaman benim bir şey kontrol etmem gerek. Birazdan dönerim.''

''Anlıyorum Serkan evet sana inanıyoruz ama bize çok az şey anlatmaya başladın ve endişeleniyoruz. Eskiden olduğu gibi yardım etmek istiyoruz ama buna izin vermiyorsun.''dedi Alara.

''Evet haklısın. Ama bu artık sadece benim meselem olmalı ve sizi karıştırmamalıyım.'' dedim ve yanlarından ayrıldım. Kütüphanede aradığım kitap varsa şehir kütüphanesine gitmem gerekmeyebilir bu yüzden bir bakmalıyım.

Kütüphaneye geldiğimde birkaç kişi ders çalışıyordu. Onları rahatsız etmeden kütüphane bilgisayarlarının olduğu bölüme geçtim. Aradığım kitabı bilgisayarda arattım ve nerede olduğunu öğrendim.

Kitabı almak için biraz ilerledim ve soldaki 4 katlı kitaplığın 2. katına duran kahverengi deri kaplı kitabı elime aldım.

Kapağını kaldırdığımda bir notla karşılaştım.

'Araştırmaya devam edersen iyi şeyler olmayacak.'