The task - Dutch Harry Styles fanfic

Chapter 2

[ Please vote and comment! It'd really help my story grow! Let me know what you guys think. :) ]

Harry's POV* 

Terwijl we in mijn moeder's auto zitten probeert mijn moeder af en toe een gesprek te beginnen, om vervolgens op te geven aangezien ik toch geen antwoord ga geven. Ik heb gewoon geen zin om te praten nu, en laten we eerlijk zijn;  als zij mij niet zo nodig naar zo'n instelling moest sturen hadden we al lang een keer een gesprek kunnen voeren. Maar goed, ik kan er niet onderuit dat ik op één of andere manier toch nog erg pissed op m'n moeder ben. Ze heeft er wel voor gezorgd dat ik vijf jaar van mijn jeugd verkloot heb.. Ik ben nu bijna achttien en in de tijd dat ik had moeten feesten en al die shit, zat ik in een fucking instelling. "Harold?" Maakt m'n moeder me wakker uit mijn gedachten. "Hmm?" Antwoord ik zonder ook maar iets haar kant op te kijken. Ik geef er echt geen fuck om hoe onbeschoft dit is, ik heb er gewoon geen zin in. "Ik wilde het met je hebben over het feit dat je nu bijna volwassen bent op papier, dus je kan in principe op jezelf gaan wonen. Als je dat wilt tenminste, ik bedoel, je bent ook nog meer dan welkom bij mij thuis, maar ik dacht dat je dat misschien wel zou willen.." Als ik mijn hoofd haar kant uit draai zie ik hoe nerveus ze is, maar ik kan het niet helpen maar kom terug op wat ze net allemaal zei. "Op papier? Ik ben al vijf fucking jaar volwassen godverdomme. Leuk dat je het ook zo ziet. Geez, weet je wel hoe fucking zelfstandig ik ben?" Ik probeer haar naar me te laten kijken voordat ik verder ga. Zoals ik wilde haalt mijn moeder haar ogen even van de weg om me aan te kijken. "Zelfs voordat ik naar die kutinstelling ging had ik jouw hulp al niet nodig, ik kon me prima redden. Ik maakte mijn eigen vrienden en zorgde voor mezelf, zonder dat ik ook maar iets van jouw aandacht nodig had. En in die instelling deden ze ook geen ene fuck voor me, dus als ik dan niet volwassen ben, dan is er iets goed mis in die kop van je." Vertel ik haar terwijl ik ondertussen mijn stem al had verheft. Als ze haar hoofd mijn kant op draait zie ik verdriet in haar ogen. Waarschijnlijk omdat ik me zo gedraag. Maar het kan me niet zo veel schelen wat ik doe nu en wie ik kwets. I don't give a fuck. Het enige wat ik nu wil is naar dat kleine huis van m'n moeder om me vervolgens ff te scheiden van haar, want ik heb eerlijk gezegd nu al genoeg van haar. "Uhm.. nouja, d-denk er nog maar even over na dan. Als je het wilt kan ik je namelijk helpen een apartementje ofzo voor je te vinden." Stottert ze. Als het nog geen snotteren is. Ik besluit haar de rest van de weg te negeren en kijk maar gewoon naar buiten.

Als we mijn moeder's huis naderen kan ik echt niet wachten tot ik deze kleine rotbak uit ben. Ik moet echt mijn benen strekken na deze drie uur lange reis. Dat is weer het nadeel van zulke lange benen als ik hebben. "We zijn er bijna."  In plaats van een onbeschofte opmerking te maken besluit ik mijn mond dicht te houden en gewoon te knikken. 

Ik stap zuchtend uit de auto. En strek mijn benen om vervolgens te wachten tot mijn moeder de auto uitstapt. Ze moest waarschijnlijk nog haar handtas of make-up ofzo pakken. I don't give a shit. Als het maar niet te lang duurt. Mijn gedachten worden onderbroken door mijn moeder's deur die dichtslaat. Ze is zeker al uit de auto gestapt zonder dat ik het door had. "Draag jij je grote sporttas met je spullen, dan draag ik je andere kleinere tas, oké?" Vraagt ze me. "Yea." Antwoord ik haar kortaf voordat ik de kofferbak open en mijn grote sporttas eruit haal. Zoals gezegd pakt mijn moeder mijn andere kleinere tas voordat ze de kofferbak sluit en me volgt richting de voordeur van haar kleine huisje. "Heb je de sleutel?" Vraag ik mijn moeder. "Ja, wacht even. Ik moet hem hier ergens hebben.." Zegt ze terwijl ze in haar tas graait. Ik rol mijn ogen om haar slordige gedrag. "Ik heb hem." Zegt ze terwijl ze de sleutel in het slot draait. Als de deur open is stappen we naar binnen en een vloed van herinneringen maakt zijn weg naar mijn hoofd. Het is hier nu wel iets anders dan het eerst was, beter zelfs. Het was hier eigenlijk nooit zo gezellig, maar ze heeft het erg goed opgeknapt. We lopen de kleine keuken binnen. Aangezien ik nog niet erg aardig ben geweest tegen mijn moeder besluit ik haar te complimenteren. "Het is hier mooi geworden, je hebt het uhm.. mooi opgeknapt." Zeg ik terwijl ik mijn hand in mijn nek wrijf. Mijn moeder glimlacht naar me voordat ze antwoordt. "Dankje. Robin heeft me erg geholpen." Wat? "Robin?"  Haar ogen lijken wijd te worden voor een moment voordat ze spreekt. "Sorry, ik was vergeten dat ik het nog nooit over hem heb gehad met je." Ik knik mijn hoofd als een signaal voor haar om verder te gaan. "Robin is mijn vriend." Vriend? Als in vrienden? "Hoe bedoel je 'vriend'? Zijn jullie goede vrienden ofzo?" Ik raak een beetje geïrriteerd. Ik hoop niet dat ze het op een romantische manier bedoelt, want ik heb er eerlijk gezegd geen zin in dat zo'n eikel gebruik maakt van mijn moeder. Want hoe irritant ze soms ook kan zijn, uiteindelijk bedoelt ze vrijwel alles goed. "Nou, niet echt. We hebben elkaar leren kennen via een collega van me. Eerst waren we een jaartje vrienden.. en daarna heeft hij me uit gevraagd en is het meer geworden." Shit. Ik hoop maar dat deze 'Robin' fucker een beetje goed voor haar is. Want geloof me, ik ben niet bang om hem kapot te slaan. Mijn moeder opent haar mond om iets te zeggen, maar voordat ze dat kan spreek ik, "Hoelang zijn jullie al samen?" Ik frons mijn wenkbrauwen. Het lijkt wel of ze aarzelt om antwoord te geven. "Twee jaar nu." Zegt ze terwijl ze oogcontact vermijdt. Great. Twee fucking jaar en ik wist van niks. Straks heeft die teringleider mijn moeder wat aangedaan. Natuurlijk had hij makkelijk misbruik van haar kunnen maken zonder man in huis. Fuck. "En why the actual fuck heb je me dit nooit verteld?" Vraag ik haar. Ik probeer me in te houden en adem diep in. "Alle bezoeken die ik je kon brengen waren maar kort. En ik wilde het niet over mij hebben, maar over jou. Het draaide allemaal om jou. Ik bedoel, waarschijnlijk was je er niet blij mee, en ik vond dat je al genoeg problemen had.. Ik wilde je er gewoon niet mee lastig vallen, Harry." Ik zucht diep.  "I don't give a fuck. Je had het me moeten vertellen. Ik heb het recht om zulke dingen te weten." Ze kijkt me nu in mijn ogen. "Ik weet het, en het spijt me. Wees alsjeblieft niet boos." Ik zucht nog een keer, voordat ik knik. "Ik ga nu even naar boven, m'n spullen uitpakken. Ik zou het fijn vinden als je me ff alleen kunt laten." Ik krijg een knik van mijn moeder's hoofd als antwoord en verlaat daarna de keuken. Ik pak mijn spullen uit de hal, waar we ze achter hadden gelaten, voordat ik mijn weg naar boven maak. Ik ben nogsteeds pissed, maar ze bedoelde het goed. Denk ik tenminste. Ik stap mijn oude kamer binnen en ga op mijn oude bed zitten. Fuck. Natuurlijk bedoelde ze het goed, ik moet niet zo over haar denken. Ik weet wel beter. Dit Robin gedoe fucks my head up. In plaats van er nog verder over na te denken, begin ik met het uitpakken van mijn spullen.