ျမိဳ႕ျပေတြကတစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ လိုက္ပါစီးေျမာေနေပမယ့္ အတိတ္မွာပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ျမိဳ႕ေလး…။
ျမိဳ႕ေလးက လြန္ခဲ႔တဲ႔ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုကအတိုင္း ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိ…။တစ္ခုတည္းေသာမိန္းလမ္းမၾကီးကသာ ကတၱရာခင္းထားေပမယ့္ ေျမနီေရာင္ထေနတဲ႔ လမ္းသြယ္ေလးေတြကေတာ့ အရင္ကလိုပဲ သစ္ပင္အံု႔အံု႔ေတြႏွင့္ အဆံုးကို မျမင္ရ…။ျမိဳ႕ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္လိုျဖစ္ေနတဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း…ျမိဳ႕လယ္က ရဲစခန္းႏွင့္ေဘးကပ္လ်က္က စာၾကည့္တိုက္။
ဆိုင္ကယ္ေတြ တစ္စီးတစ္ေလ ေတြ႔ေပမယ့္ ျမိဳ႕ခံေတြဟာ စက္ဘီးကို အဓိကထားသံုးေနတာေလးက ခ်စ္စရာ…။ဂ်ံဳအင္ကို မသိမသာၾကည့္ျပီး ျပံဳးျပသြားတဲ႔ ျဖဴစင္တဲ႔မ်က္ႏွာေလးေတြ…။
ဂ်ံဳအင္ ဒီျမိဳ႕ေလးကို ခ်စ္တယ္။
ျပီးေတာ့…
~~~~~~~~
"အဲ႔ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ဆရာေလး။လိုတာရွိရင္ အားမနာပဲ လွမ္းေခၚလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ႔…ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ပင္ပန္းသြားျပီ"
ရပါသည္ဆိုသည့္စကားကို အျပံဳးႏွင့္ဆိုျပီး ျပန္သြားသည့္ လူတစ္စု…။တစ္ေနကုန္ ရွင္းလင္းျပီးသြားေတာ့ လူေတြက ခ်ဥ္ေစာ္နံကုန္ေပမယ့္ အိမ္ေလးကေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္သြားျပီျဖစ္သည္။အက်ႌလက္ခံုကို တစ္ခ်က္နမ္းကာ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္ျပီး ဂ်ံဳအင္ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ရသည္။နည္းနည္းေနေစာင္းသြားရင္ပင္ ဒီျမိဳ႕မွာက ေရထိဖို႔မလြယ္ေတာ့သည္မို႔။
ဂ်ံဳအင္ေရခ်ိဳးျပီးထြက္လာေတာ့ ေနေရာင္က ေတာင္တန္းေတြေပၚေမးတင္ေနျပီ။ညစာအတြက္ေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနပဲ လမ္းမွာစားဖို႔ ဆိုးလ္ကေနဝယ္လာတဲ႔ ေပါင္မုန္႔တစ္ထုပ္ကိုပဲ ေရေႏြးနဲ႔ေရာျပီး ျမိဳခ်လိုက္တယ္။မီးလင္းဖိုအတြက္ မီးေမႊးရင္း မနက္ျဖန္ေတာ့ ေကာ္ဖီဝယ္ရမယ္လို႔လည္း တစ္ဆက္တည္းေတြးလိုက္သည္။ဒီညကေတာ့ အိမ္လာကူရွင္းေပးတဲ႔ ဦးေလးၾကီးေတြေပးခဲ႔တဲ႔ လက္ဖက္ေျခာက္နဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းပဲေပါ့။မီးလင္းဖိုက မီးရေတာ့ တံခါးေတြလိုက္ပိတ္ရင္း ေဆာင္းေလၾကမ္းက က်ီဆယ္လိုက္တာမို႔ ဆြယ္တာကို တင္းတင္းေလးေစ့လိုက္ရသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္ေနလွ်င္ေတာင္ ေနေရာင္ေပ်ာက္သြားလွ်င္ စိမ့္ေအးလာတက္တဲ႔ ေတာင္ေတြၾကားက ျမိဳ႕ေလးဟာ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာေတာ့ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတာမဆန္း…။အိမ္တိုင္းရဲ႕မီးခိုးတိုင္မွာ မီးလင္းဖိုကထြက္လာတဲ႔ မီးခိုးေငြ႔က တေဝ့ေဝ့…။ဂ်ံဳအင္တည္းတဲ႔အိမ္က ကုန္းျမင့္ေပၚနည္းနည္းက်တာမို႔ အေအးဓါတ္ကပိုသည္…။
လုပ္စရာလည္း ဘာမွမရွိေသးသည္မို႔
မီးလင္းဖိုေရွ႕မွာ ကုလားထိုင္ေလးခ်…ေစာင္ပါးတစ္ထည္ကိုျခံဳျပီး အိတ္ထဲက ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ယူျပီးဖတ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္…။
မူရာကာမိရဲ႕စာေတြက ပံုမွန္ဆို ဂ်ံဳအင္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေပမယ့္ ဒီေန႔လို ခရီးပန္း အလုပ္ပန္းတဲ့ေန႔မ်ိဳးမွာ ေအးစက္မႈေတြၾကား ေႏြးေနတဲ႔ အေႏြးဓါတ္ကိုေတာ့ မတြန္းလွန္ႏိုင္…
စာရြက္လွန္တဲ႔ လက္ေတြက တျဖည္းျဖည္းေႏွးလာျပီး ဂ်ံဳအင္ျမင္ေနရတဲ႔ မီးလင္းဖိုက မီးေတာက္ေတြရဲ႕အလင္းေရာင္က ေဝဝါးလာတယ္။အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ဂ်ံဳအင္တစ္ေယာက္ ျခံဳထည္ေလးကို လည္ပင္းထိလံုေအာင္ ဆြဲဆန္႔ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
အသည္းကြဲ ေရဒီယို
Fanfictionမင္းရဲ႕ ရယ္သံေလးေတြကို တန္ဖိုးထားပါ...။တစ္စံုတစ္ေယာက္က အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ နစ္ျမဳပ္သြားႏိုင္တယ္
