ölümle dans // sekai // texting

ölüm portreni siyahla boyayacağım

05...: Kim Jongin.

Jongin: Evet?

05...: Bunu sorabiliyor musun?

Jongin: Kim Jongin diye mesaj atıyorunuz ve bende evet yazıyorum. Tuhaf görülecek ne var bunda?

05...: Ben Oh Sehun.

05...: Sana telefon numaramı vermiştim. Beni dikkate almalıydın.

Jongin: Üzgünüm ama ben ressam değilim. Sadece köşe yazarıyım, istediğiniz şeyi size veremem.

Jongin: Portre çizemem.

Oh Sehun: Çizeceksin.

Oh Sehun: İsteyerek ya da değil, çizeceksin.

Jongin: Sizi gerçekten anlamıyorum Bay Sehun. Size defalarca söylediğim gibi, ben ressam değilim.

Oh Sehun: Ne meslek yaptığınla ilgilendiğimi sana söylemedim. Ne olursan ol, o portreyi çizeceksin.

Jongin: Siz aklınızı kaçırmış olmalısınız Bay Sehun. Böyle bir şeyi yapmam imkansız bir şey.

Jongin: Hakkınızda yazı yazmamı isterseniz, çok rahat bir şekilde yapabilirim. Ama benden istediğiniz, sizin ölümünüzle bir portre çizmem. Hiç olağan değil. Anlıyor musunuz?

Oh Sehun: Yazı yazmanı söylemedim sana!

Oh Sehun: Beni çok kızdırıyorsun Jongin. Bunu yapmamanı tavsiye ederim.

Jongin: Üzgünüm ama size yardımcı olamam.

Oh Sehun: Çizeceksin o portreyi!

Jongin: Hayır.

Görüldü.

Oh Sehun çıldırmışa dönmüştü. O aptal çocuk onun istediklerine karşı geliyordu ve bu Sehun'un sinirlerini çok fazla bozuyordu. Eğer şu an yanında olsaydı, onun canını yakmaktan asla çekinmezdi. Elinden gelecek tüm işkenceleri onun üzerinde uygular, yalvarışlarını zevkle dinler ve ona yaptığı tüm bu şeylerden pişmanlık duyardı. Sadece çok fazla sinirleriyle oynuyordu o çocuk.

Sehun aklına gelen pis düşünceyle emrinde olan adamların birini çağırdı. Kendisinden bile gizleyeceği şekilde kısık sesle ona yapması gerekenleri tek tek anlattı. Çok basitti ama yapacağı kişi Kim Jongin olduğu için pişmanlık şimdiden tüm vücudunu kaplamıştı. Oh Sehun'u sinirlendirmemeliydi.