Silver Minx

Chapter 15

41

Chapter 15

Dalawang linggo na ang nakakalipas mula ng komprontahin niya si Caleb at ni isang paliwanag ay wala pa rin siyang nakukuha rito. Inibala niya ang sarili sa trabaho at sa pag iisip para sa bagobg show na hahawakan niya.

“Addy.” Napalingon siya sa tumawag sa kanya. Si Jay iyon.

“Yes?” Tugon niya. Sa totoo lang ay hindi niya alam ang irereact niya. Magagalit ba siya ulit kay Jay? Ewan niya.

“Congratulations sa show mo. Nabalitaan ko kila Manager.”

“Thanks. I’ll go ahead, marami pa akong aasikasuhin.” Sabi niya, kahit mukhang may sasabihin pa ito ay tumango na lamang ito.

-

Alas nueve na ng gabi nang magpasya siyang umuwi na. Madalas ay ganoong oras o higit pa kung umuwi siya para pagdating niya sa bahay ay matutulog na lamang siya.

Napahugot siya ng hininga at napatigil  siya sa harap ng building nang makita roon si Caleb. Nakasandal ito sa sasakyan looking so casual and handsome as before. Naramdaman niya ang pagkirot ng puso niya.

Tumuwid ito ng tayo at lumakad papalapit sa kanya. Humakbang na rin siya papalapit dito. Walang dahilan upang tumakbo siya, malaki na siya at hindi siya tatakbo ng dahil lamang sa lalaki. She’s more than that.

“Can we talk?” Sabi nito at tumango siya. Imbes na sumakay sa sasakyan nito ay lumakad siya papalayo sa building .

“Let’s walk.” Sabi niya at hindi naman ito umimik. Narinig lang niyang kasunod na niya itong naglalakad.

“Addy, this is Bailey.” Sabi nito. Napahinto naman siya sa paglalakad para lingunin ito. Iniabot nito sa kanya ang cellphone nito at kinuha naman niya iyon.

Napalunok siya nang may makitang picture ng batang babae roon. A little girl with strawberry curls in chocolate brown hair colour. Hanggang balikat iyon at bumabagay sa matambok at namumula nitong pisngi. Her eyes are so big at halos kakulay iyon ng buhok nito.

“Bailey?” Tanong niya at tumunghay dito.

“She’s four and she’s my daughter.” Sabi nito at napatitig siya kay Caleb. Seryoso ito, walang kahit anong bakas ng pagbibiro sa mukha nito.

“Your daughter?” Ulit niya at tumango ito. “Why would you lie to me about this?”

“I didn’t lie …”

“Omission of the truth is still a lie.”

Yumuko ito at naisuklay ang kamay sa buhok nito.

God, I miss him.

“I’m sorry I didn’t tell you about her. The truth is you’re the first woman I dated to know about her, plus I didn’t get this far with all of them, they we’re just hook ups.”

“Should I be grateful for that?”

“No, what I’m saying is I don’t really do this. Because Bailey and I, we’re going to be together forever. As for you and I, no offense but we’re not so sure about us. I mean I like you, I like you a lot and I honestly believe that you’re wonderful.”

Huminga ito ng malalim bago naagpatuloy.

“She’s home now from her vacation with my Dad. I didn’t stop you when you walked out on me because I think that’s for the best. I didn’t want you to feel the pressure or that you’re trapped with me because I have a child.”

“Do you think I won’t understand?” Tanong niya.

“I know you’ll understand the situation. But that’s not enough, especially for my little girl. All her life it’s just me and Dad and sooner or later she’ll need a woman in her life but I’ll do anything to stand as her father and as her mother. It’s not that I am looking for a mother for my kid, but I’m lying if I tell you that it doesn’t cross my mind. I thought about you and I and Bailey as a family. Shit, sorry I said that.”