N A R C I S S U S

12

ဘယ္ေတာ့မွ မေဝးေတာ့ဘူးေနာ္လို႔
ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးပီး ငယ္တို႔ေဝးသြားခဲ့ၾကတာပဲ...

အရာရာအတူတူရင္ဆိုင္မယ္ေျပာၿပီး
ကိုေသြးေၾကာင္သြားခဲ့တာပဲ..

အတူတူမက္ဖူးတဲ့အိပ္မက္ေတြကလည္း
အတိတ္မွာ ေပါေပါပဲပဲျပဇာတ္ေတြလို..

အတူတူစီစဥ္ထားခဲ့တဲ့အနာဂတ္ေတြကလည္း
လမ္းတစ္ဝက္မွာ မြစာကိုက်ဲလို႔..

ကို႔ကို အခြင့္အေရးတစ္ႀကိမ္ပဲထပ္ေပးပါ
ေနာက္ထပ္တစ္ခါပဲ ထပ္ယံုၾကည္ေပးပါတဲ့..

ငယ့္မွာေတာ့ခဲမွန္ဖူးတဲ့စာသူငယ္လိုပဲ
ကို႔ကိုလည္းမယံုေတာ့ဘူး..
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္းမယံုေတာ့ဘူး

လူတိုင္းကအံ့ဩယူရေလာက္ေအာင္
ငယ္ ကုိ႔အေပၚနားလည္မႈေတြေပးခဲ့တဲ့
အခ်ိန္ေတြကို တကယ္လြမ္းတယ္..
သည္းသည္းလႈပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ေန႔ေတြ
တစ္နာရီေလာက္စကားမေျပာရရင္ေတာင္
မခံစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လြမ္းၾကတဲ့ေန႔ေတြ

တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ဆြဲလို႔
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က လမ္းမေတြေပၚေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး
ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတဲ့ေန႔ေတြ...
အိမိျပန္ခ်ိန္တိုင္း မြတ္သိပ္စြာ
ၾကင္နာစြာ ျပင္းျပစြာနဲ႔
ဖလွယ္ခဲ့ၾကတဲ့ မေရမတြက္ႏိုု္င္ေသာ
အနမ္းေတြ...
ငယ္ အမွတ္တရတိုင္းကို
နည္းနည္းေလးမွမေမ့မေလ်ာ့ သတိရေနခဲ့ပါတယ္.....

ခါးခါးသီးသီးပါပဲ..ကိုမရွိေတာ့တဲ့
ေန႔ရက္ေတြဟာ ငယ့္အတြက္
ေသဆံုးပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ခါးခါးသီးသီးပါပဲ...

ကို႔ဘဝထဲက ငယ့္ကို
ဖယ္ထုတ္လိုက္ရတဲ့
ကို႔ပစၥဳပၸန္ေန႔ရက္ေတြမွာ
ကိုေပ်ာ္ေနရဲ႕လား???