Aşkın Rishbala Hali (2.Sezon)~Askıda~

Öfke

Madhu ağlayarak:
-Ba...ba. Ben ya...yalan söylemiyorum. Rk alaycı bir tavırla:
-Hmmm. Demek yalan söylemiyorsun. Ne farkeder ki? Ben artık sana güvenmiyorum. Madhubala:
-Rk kes şunu. Madhu koşarak odasına gider. Üzüntüden her şeyi duyan babaannesini bile farketmez. Madhubala gözlerinde yaşlarla:
-Rk neden yaptın bunu? Bunu kızımıza neden yaptın? Rk:
-Çünkü böyle olması gerekiyor karıcığım. Radha daha fazla dayanamaz ve:
-Demek böyle olması gerekiyor Rishabh. Rk şaşkınlıkla:
-Anne. Radha:
-Böyle olması gereken ne Rishabh? Söylesene. Mathura'ya gitti. Çünkü bu zamana kadar orada yaşadı. Oradaki insanlar onun ailesiydi. Okulda kavga etti. Çünkü...her neyse. Ona güvenmiyorsun demek. Neden? Sözünü tutmadığı için mi? Anne baba olmayı bilmediğinizi biliyorum. Ama o sizin arkadaşınız değil. Yaptığı her hata da böyle laflar edemezsiniz. Rk:
-Anne haklısın. Bu zamana kadar onlarla yaşadı. Ama bundan sonra onlarla yaşamayacak. Okulda kavga etti ve verdiği sözü bozdu. Ve evet o bizim kızımız. Ne olursa olsun yaptığı hatanın bedelini ödemeli. Madem güzellikle söyleyince tekrar yapıyor o zaman ben de böyle söylerim. Madhubala:
-Rk bence de biraz ağır konuştun. Radha:
-Onun ne kadar üzüldüğünü görmedin mi? Konuşamadı bile. Rk:
-Görmedim. Madhubala:
-Evet. Çok üzüldü. Ben...ben onun yanına gideceğim,der ve Madhu'nun odasına gider. Radha:
-Rishabh hiç olmazsa babanın sana nasıl davrandığını hatırla. Sen de bir keresinde okulda kavga etmiştin. Peki baban ne yaptı? Söylesene. Ne yaptı? Sana ağır laflar mı etti? Bağırdı mı yoksa sana? O sadece sana doğru olanı anlattı. Rk:
-Peki ben ne yaptım anne? Babam beni uyarınca ben ne yaptım? Tekrar mı kavga ettim? Babama verdiğim sözü iki gün sonra bozdum mu? Radha:
-Bozsaydın da sana böyle bir laf etmezdi! Sen ağlarken gözünün içine baka baka üzerine gelmezdi...Onun bu zamana kadar ne babası ne de annesi vardı yanında. Şimdi daha yeni alışmaya başladığı babası sana güvenmiyorum dedi. Babalık zamanla öğrenilir Rishabh. Ama öğrenene kadar kızını böyle kırma. Bu kadar acımasız davranma,der ve gider.
Madhubala geldiğinde Madhu yatakta ağlıyordu. Madhubala yatağın kenarına oturup kızının saçını okşadı. Madhubala:
-Kızım. Madhu ani bir refleksle annesine sarıldı ve hıçkırarak ağlamaya devam etti. Madhubala sessiz kalmayı seçip kızının saçlarını okşamakla yetindi.
2 saat sonra
Harshwardan Kapoor serbest bırakılmıştı. Suçu başka biri üstlenmiş birkaç sahte belge ve rüşvetle hapisten kurtulmuştu. Rk ise gülümseyerek bu haberi izliyordu. Rk:
-Önce işini kaybettin. Evet hapisten çıktın. Fakat şimdi de itibarını kaybettin. Madhubala gelir. Rk:
-Bak karıcığım. Bay Kapoor serbest bırakılmış. Madhubala sinirle:
-O adam umrumda bile değil Rk. Benim umrumda olan kızım. Kızımız...Hani senin güvenmediğin kızımız. Rk:
-Karıcığım bazen birini korumak için onu kırman gerekir. Madhubala:
-Kırmak... Rk sen ne diyorsun? İki saattir ağlıyor aşağıda. Ağlarken uyuyakaldı. Tamam biliyorum sebebi ne olursa olsun bize verdiği sözü tutmadı. Evet bu yüzden bir cezayı hakediyor. Ama bu kadarı çok fazla. Rk:
-Belki de. İyi geceler karıcığım,der ve yatağa yatar.
Ertesi sabah
Madhu okula gitmek istememiş Madhubala da olanlardan sonra ısrar etmemiştir. Rk ise Madhu ile hala konuşmuyordur. Her şeye rağmen hep birlikte kahvaltıya otururlar. Radha:
-Rishabh yeter artık. Kes şunu. Rk:
-Bittu! Bittu! Bittu gelir. Rk:
-Çekime erken başlayalım bugün. Madhubala:
-Bittu settekilere söyle ben bugün gelmeyeceğim. Rk:
-Neden? Madhubala gülümseyerek:
-Bittu patronuna söyle canım öyle istiyor. Dün uzun bir mesai yaptık zaten. Rk:
-Karıcığım bu bir oyun değil. Bu yüzden para kaybedebiliriz. Madhubala:
-Belki de,der imalı bir şekilde. Rk sinirle gider. Radha:
-Kızım ben bugün yurttaki çocukların yanına gideceğim. Madhu:
-Yurttaki çocuklar mı? Madhubala:
-Evet. Anne aslında ben de uzun zamandır onları merak ediyorum. Madhu:
-Ben de gelebilir miyim? Lütfen,cezalı olduğumu biliyorum ama,Madhubala:
-Gelebilirsin.
Yurt
Madhu orada birkaç arkadaş edinmiştir. Madhubala ve Radha ise çocuklara hediyeler vermiş yurt müdürü ile konuşmuşlardır.
Rk Malikanesi
Eve gelmişlerdir. Madhubala'nın telefonu çalar. Arayan Alia'nın annesidir. Madhubala:
-Efendim. Alia'nın annesi:
-Merhaba ben kızınızın kavga ettiği kızın annesiyim. Madhubala:
-Bakın ben gerçekten üzgün,Alia'nın annesi sözünü keserek:
-Çok özür dilerim. İnanın ne diyeceğimi bilmiyorum. Madhubala:
-Siz neden özür diliyorsunuz? Alia'nın annesi:
-Nasıl yani? Siz...neyse ben kızımın söylediklerinden dolayı özür dilerim. O Madhu'ya sizin tekrar gideceğinizi bugüne kadar onun yanında olmadığınızı gibi saçma şeyler söylemiş. Çok özür dilerim. Madhubala:
-Sağolun. Ben sonra görüşürüz,der ve telefonu kapatır.
Madhubala şaşkınlıkla kızının odasına gider. Madhu ödevlerini yapıyordur. Madhubala onu uzaktan izler. Madhu:
-Anne. Sen de bana kızgın mısın hala? Madhubala gülümseyerek:
-Hayır ama biraz kırgınım. Neden bizden sakladın? Madhu:
-Neyi? Madhubala:
-Alia'nın söylediklerini. Madhu:
-Ben... bilmiyorum ama söyleyemedim işte. Benim de Alia'nın söylediklerine inandığımı düşünmenizden korktum. Anne özür dilerim. Madhubala:
-Ne ben ne baban seni asla bırakmayacağız. Sen bizim kızımızsın. Babanın söylediklerine üzülme. O öfkeyle söyledi onları. Madhu:
-Haklıydı. Ben size verdiğim sözü tutmadım. Madhubala:
-Evet ama babanla konuşacağım ve her şey düzelecek. Rk:
-Karıcığım!! Madhubala:
-Hadi sen ödevini yap. Madhu:
-Tamam anne.
Madhubala Rk'e her şeyi anlatır. Rk:
-Olanlar üzücü ama bize verdiği sözü bozmuş olduğunu değiştirmiyor. Madhubala:
-Rk çok üzülüyor. Yapma artık bi son ver şuna. Evet bir cezayı,Rk sözünü keserek:
-Dün okula gidince derslerinin de düştüğünü öğrendim. Bu söz meselesiyle de ilgili bir ceza vermeyi düşünüyorum karıcığım. Madhubala:
-Nasıl bir ceza? Rk:
-Bir hafta boyunca oyuna,tablete,telefona ve arkadaşlarına ayırdığı zamanı derslerine ayıracak. Ne olursa olsun bu cezadan vazgeçmeyeceğim. Madhubala gülümseyerek:
-Peki madem bu iş de halloldu. Konuşacak mısın onunla? Rk:
-Giderim birazdan.