"တစ္..ႏွစ္..သံုး...႐ိုက္"
"တစ္...ႏွစ္..သံုး..႐ိုက္"
အေရးေပၚခန္းထဲမွာ အသက္လုေနရတဲ့ hyungကို မွန္သားျပင္ကို ျဖတ္ၿပီး ၾကည့္ေနရင္း သူ႔ေခါင္းေတြ ခ်ာခ်ာလည္လာတယ္။ေဘးက ဂ်ီမင္ကေတာ့ ကမာၻပ်က္ေနတဲ့ သူ႔ကို တစ္ခ်က္မၾကည့္ဘဲ သူေျပာစရာ႐ွိတာေတြကို မွင္ေသေသေျပာေနတယ္။
"ဟိုေဆာ့ ေရာဂါက ကုလို႔မရတာမဟုတ္ဘူး။မကုခဲ့တာ။မင္းကို ထားခဲ့ၿပီး တိုင္းတစ္ပါးမွာ သြားမေနခ်င္ဘူးတဲ့ေလ။"
Hyung ေရာဂါ သူမသိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ဒီေလာက္ထိ အေျခအေနဆိုးေနမယ္လို႔ မထင္ခဲ့တာ။ကုစရာမ႐ွိေပမယ့္ သူ႔ပံုစံနဲ႔ဆို သက္တမ္း႐ွည္႐ွည္ ေနသြားႏိုင္မွာပါလို႔ ေတြးခဲ့မိတာေလ။
"မင္းက သူ႔ညီအရင္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိထားလား။"
သူမ်က္လံုးေတြက အခန္းထဲက ျမင္ကြင္းကေန မခြာမိပဲ ေခါင္းညိမ့္ျပမိတယ္။
"သူလည္း သိတယ္ ထယ္ေယာင္း"
ဒီစကားက သူ႔အၾကည့္ေတြကို ဦးတည္ရာ ေျပာင္းသြားေစတယ္။သူ႔မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕က အ့ံျသျခင္းနဲ႔အတူ ေရာယွက္ျဖတ္သန္းသြားေလရဲ႕။
"Hyungက...... သိေနတယ္။"
ဂ်ီမင္က ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလးၿငိမ့္ျပတယ္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး အားေလ်ာ့ႏြမ္းေခြသြားသလိုပဲ။
Hyungက သိခဲ့တယ္ဆိုရင္.....ဘာလို႔မ်ား။သူ႔ကို hyungဘယ္လိုထင္သြားမလဲ။ေမေမ့ကိုလည္း ဘယ္လို ထင္သြားမလဲ။ေနာက္ဆံုး သူျပဳမူခဲ့သမ်ွဟာ hyungေနရာကို ရယူခ်င္တဲ့ ေလာဘေၾကာင့္လို႔မ်ား hyungထင္သြားခဲ့ရင္.....
"မင္းသိသြားရင္ အားငယ္ေနမွာစိုးလို႔၊မင္းတိုု႔ သားအမိဒုကၡေရာက္မွာစိုးလို႔။သူဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာခဲ့ဘူး။သူမင္းကို ခ်စ္ေနရက္နဲ႔ ဒီလ်ိွဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီးကို ထိန္းၿပီး သူ႔အခ်စ္ကို ျပည္ဖံုးကားခ်ခဲ့တာ။ေမ်ွာ္ၾကည့္ေနရံုနဲ႔ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေပမယ့္ နီးနီးေလးမွာ ႐ွိေနရင္း မင္းကို သူ႔အရိပ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းေစခ်င္တာေလ။"
ဂ်ီမင္ေျပာေနတာေတြကို သူေခ်ပဖို႔ စကားမ႐ွိသလို တံု႔ျပန္ဖို႔ရာ အေမးလည္း မ႐ွိခဲ့ဘူး။ဘာလို႔ဆို...ဒါေတြကို သူကိုယ္တိုင္ ခံစားႏိုင္ခဲ့တာပဲေလ။သူလက္နဲ႔ မိုက္မိုက္မဲမဲ ပုတ္ထုတ္ လ်စ္လ်ဴ ႐ႈမိတဲ့ အၾကင္နာေတြမလား။
YOU ARE READING
Phoenixial Heart(Eunoia Contest)
Fanfictionတစ္ဖက္ကန္း Phoenixရဲ႕ ရယူျခင္းမဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုအေၾကာင္း မင္းကို သိေစခ်င္တယ္...ကေလးငယ္။
