Een dolle Boul

Het gouden idee.

"Goh, dat plan werkt echt geweldig. Naast Marieke en Rick zijn er welgetelt...0 andere mensen op de dansvloer. Echt top," zei Ruben. "Ja, Ronald zei 't en...nou ja, weet ik veel. Hun kleding past ook echt totaal niet bij elkaar. Niet echt op elkaar afgestemt," zei Olcay. "Daar let jij ook echt op." "Ja, natuurlijk. Ik bedoel, zeg nou zelf, Rick's paarse shirt met Marieke's groene jurk. Nee, dat kan echt niet hoor." "Nou, het is dat je 't alleen over hun kleding hebt." "Nou, verder vind ik die twee eruit zien alsof ze twee oudjes zijn in het bejaardencentrum, althans, ze dansen zo." "Dus jij wil zeggen dat mensen die een beetje met elkaar slowen eruit zien als opa's en oma's?" vroeg Ruben lachend. "Nee, maar zij wel. Zelfs die oudjes zouden het nog swingender doen." "Swingend een slow nummer doen?" "Nee, je weet wat ik bedoel." "Een beetje meer...pizzazz." "Ja, precies." "Nou, doe jij 't dan voor." 

Olcay keek Ruben aan. "Nou, als jij meegaat..." "Ja hallo." "Ja, maar ik kan toch niet in m'n eentje daar gaan staan dansen?" Ruben moest lachen. "Maar passen wij qua kleuren wel bij elkaar dan?" vroeg Ruben. "Natuurlijk, jouw donkerblauwe shirt en mijn blauwe jurk, sure, tuurlijk past dat bij elkaar." "Ja, weet ik veel, misschien is 't dan zo'n zaak van 'ja, het is niet de juiste tint'." "Ja, oké, soms zijn tinten inderdaad wel belangrijk, maar dat is denk ik echt pas een hoofdzaak als je samen naar een bal gaat of zo. Dit is gewoon een feestje en niemand van ons heeft hier echt een date, dus niemand kon ook echt z'n kleding op elkaar afstemmen. Dat wij nou toevallig allebei blauw aanhebben is typisch zo'n gevalletje van 'great minds think alike'." "Zeker." 

"Hé, maar als wij nou een spectaculaire dans neerzetten, waar iedereens mond van openvalt." "Dat meen je?" "Ja natuurlijk. We laten ze zien hoe 't moet." "Met ons danstalent?" "Jep." "Welk danstalent?" "Ja, dat...dat zien we wel als we d'r zijn," zei Olcay, en met dat trok ze Ruben de dansvloer op. "Olcay-" "Ruben, je kan me nu niet laten zakken, als je nu weggaat, dan..." "Dan wat?" "Ja, dan...ben je gewoon een zak." "Nou oké, vooruit dan maar." Ruben en Olcay namen dezelfde walspositie aan als Marieke en Rick en begonnen ook te dansen. 

"Ik zei het toch, het is net een bejaardendans," zei Olcay. "Misschien ligt 't gewoon aan de muziek, ik bedoel, wie gaat er nou op zo'n feest als dit de wals dansen?" vroeg Ruben. "Dus we moeten gewoon een ander nummer?" zei Olcay. "Ja, dat zou wel-" "Oeh, een heel fout nummer of zo," zei Olcay enthousiast. "Dat zou kunnen." "Iets zoals 'Hit me baby-' ooh Ruben, ik heb opeens een geweldig idee." "Zeg me niet dat je baby's gaat slaan. Of andersom." "Nee gek, tuurlijk niet. Ik dacht opeens aan iets heel cools." "Ja?" "Ja, iets waarmee we dit feest zeker tot een groter succes kunnen maken." "Ja, en wat is dat?" Olcay kwam iets dichter naar Ruben toe en fluisterde: "Een karaoke."