Dev Gezegen ||TEXTING||

*14*

"İsmi Yakut. Onu ilk kez sınıfında bir öğretmeniyle konuşurken gördüm. Daha doğrusu ağlarken gördüm. O gün kızı araştırdım. Öğretmeniyle konuşurken duydum, Yakut okulun birincisiymiş. Laf arasında bizim sınıftan birine okulun birincisini sorduğumda hemen anlattı. İsmini falan da ondan öğrendim zaten. Numarasını da bir şekilde buldum ve mesaj attım."

Numarasını masıl bulduğumu anlatmak istemiyordum çünkü pek kolay olmamıştı.

"Okulda görüşüyor musunuz?" Güldüm. "Benim nasıl bir şeye benzediğimi bile bilmiyor. Ne görüşmesi?"

Kaşlarını çattı. "Nasıl ya?"

Yakut'un babası ve hakkında öğrendiklerim aklıma gelince ofladım. "Kızın babası leş gibi. Kötü bir hayatı var. Babası kafayı üniversite sınavıyla bozmuş. Ben de ona anonim olarak yazdım. Amacım onu rahatlatıp babasının baskısını azaltmaktı. Ama okulda falan sürekli görüyorum, her tenefüste sınıfta ve ders çalışıyor. Bazen sınıfına ona fark ettirmeden girip onu izliyorum. Önümdeki teste o kadar konstantre oluyor ki ona bakanları fark etmiyor. Sınıfta herkes sözde ondan nefret ediyor ama erkekleri ne zaman görsem ona bakıyorlar. Pezevenkler."

Ablam kahkaha attı. "Kuzum sen aşık mı oldun?"

Başımı kanepeden kaldırdım. "Ne aşkı ya? Benim amacım kızı babasının-"

"Neden sınıfındaki erkekler seni rahatsız ediyor?"

"Çünkü... hem ondan nefret ettiklerini söyleyip onu üzüyorlar. Hem de ağzının suyunu akıta akıta bakıyorlar, şerefsizler."

Ablam kafasını salladı. "Hmm evet anladım. Bir resmi falan yok mu?"

Omuz silktim. "Var ama sana göstermem."

Dudaklarını büzdü. "Neden?"

"Nedeni yok, kimseye göstermek istemiyorum." Omzuma vurdu. "Kızına aşık olacak değilim. Göster hadi. Yıllardır odun gibi ortalıkta dolaşan kardeşimi divaneye çeviren kızı merak ediyorum."

Elim telefona giderken söylendim. "Sensin divane."

"Divane olmama da izin vermiyorsun ki, biriyle görüşmeye kalksam hemen küsüyorsun."

Telefonumda bana attığı son resmi açtığımda telefonu elimden çekti. O resme bakarken omzundan tutup kendime çektim ve saçlarını öptüm. "Sevmesem de seni ablamsın. Kimseyle görüşme, küserim. Hem daha sen yeni mezun oldun üniversiteden. Hemen evlenip ne yapacaksın?"

Ablam beni takmadan telefona bakıyordu. "Demek Yakut dediğin kız bu. Benden güzel olmasın ama güzelmiş." Başını telefondan kaldırıp bana baktı. "Abisi falan var mı?"

Sinirle elinden telefonu kaptım. "Sana ne abisi varsa?" Huysuzca bana baktı. "Sana da bir şey sorulmuyor ya!"

"Düzgün şeyler sor sen de!" Sarı saçlarını düzelttim. Gülümseyip yanağımı öptü. "Tamam, hemen delirme. Aşık olmadan evlenmeye niyetim yok."

Kaşlarımı çattım. "Ne aşkı?"

"Senin aşık olduğun gibi bir şey."

"Ben aşık olmadım... henüz."

Başını bilmiş gibi salladı. "Hmm kız fotoğrafı attıktan sonra bi' dibin düşmüş." Saçlarını karıştırdım. "Küçücük boyunla büyüklerin meselesine karışma!"

"Benden uzunsun yapılısın ve daha büyük gözüküyorsun diye bana küçük diyemezsin! Ben senin ablanım!" Ablamın yakınmasına karşılık güldüm. Her gün istisnasız gerekli gereksiz her konuda kavga etsek de seviyordum.

"Bu hep böyle mi devam edecek?"

"Ne?"

"Sürekli anonimden mi konuşacaksınız? Bence bir süre sonra sıkılır. Hayal gibi bir şey. Biriyle konuşuyorsun, var olduğunu biliyorsun ama göremiyor ve dokunamıyorsun. Çok da uzun sürmeyebilir konuşmanız. Neden karşısına çıkmıyorsun?"

Düşünceli olduğumu fark edip koluma vurdu. "Seni beğenmez diye endişelenme. Seni beğenmeyecek kız tanımıyorum. Benden de anlaşıldığı üzere genler sağlam!"

"Biraz daha konuşup karşısına çıkacağım elbet ama beni senin yüzünden engelledi. Yazamıyorum."

"Neden? Ne zaman?"

"Dün gece. Ablam olduğunu söyledim, ondan sana bahsetmediğimi söyleyince biraz sinirlendi. Hoşuma gitti. Dalga geçince de engeli bastı. Normalde engeli kaldırması lazımdı ama yine benim uğraşmamı istiyor sanırım."

"Eşek, kıza seni ablamdan saklıyorum mu dedin? Kim bilir ne düşünmüştür? Aptal mısın? Git kızın gönlünü al."

Ofladım. Sanırım bu seferki jestim biraz daha elle tutulur olması gerekiyordu.

×××

Bir sonraki bölüm bomba olaylar var!!!!