Kız kardeşinin hatası yüzüden ceza alan ve ailesinden veto yiyen Rojbin, parasız pulsuz bilmediği bir şehre sürgün edilir. Tabi bu sürgüne ek deli dolu sınırsız kardeşi Fidan'a da katlanmak zorunda kalır.
Mega şehirden, Karadenizin ufak bir kasabası...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
💫Yeni Komşular💫
"Biraz daha yavaş olmaya ne dersin? Hani bende seninle birlikteyim ya!"
Rojbin arkasından bağırıp duran kardeşini umursamadan elinde ki, iki bavulunu arkasından çeke çeke havaalanının içinde kendince koşturuyordu. Bu acelesi neyeydi, kimeydi o da bilmiyordu. Tek düşünebildiği haksız yere sürgün edilmesiydi, bunu hala kendisine yediremiyordu.
Zonguldak, Çaycuma havaalanına gelmelerinin üzerinden yarım saat geçmişti. Gidecekleri yerin bile son dakikaya kadar süpriz olması Rojbin'i iyice delirtmişti. İstanbul'da, Zonguldak uçağına bindiğinde sürgün edildikleri şehrin orası olduğu sanmıştı ama uçaktan indikten sonra gelen mesaj ile aslında aktarmalı bir yolculuk yaptıklarını anlamış bulundu. Sağolsun babaannesi onları henüz bir havaalanı dahi bulunmayan ufacık bir kasabaya hatta kasaba bile değil adaya sürgün etmişti.
Rojbin, havaalanından çıkarken varacakları yere nasıl gideceklerini düşünüyordu bu sırada Fidan'ın onu yakalamak uğruna koşturmasına ve arkasından bağırmasına aldırış dahi etmiyordu. Rojbin biraz düşünebilmek için uzak bir köşede kendine yer edinmişti ki elinde nasıl taşıdığını dahi bilmediği dört bavul ile kardeşi yanında bitmişti.
"Sonunda, bir an için hiç durmadan havaalanın da koşturacaksın sandım. El insaf yani elimde koskoca bavullarla öldüm resmen, yoksa benden böyle mi intikam alıyorsun abla."
Rojbin, Fidan' da ki yüzsüzlüğe artık şaşırmıyordu. Kardeşi hep böyle bir insan olmuştu, ne yaparda yapsın sorumluluklarını üstlenmekten kaçan her seyi şakaya vuran biri! Ona göre Fidan'ı anlatan kelimler tam olarak bunlardı. Rojbin yol boyunca yaptığı gibi kardeşine cevap vermeden telefonuna sarıldı. Googleden Amasra'ya nasıl gideceklerini araştırırken karşısına çıkan şıklar ile burun kıvırdı. Önlerinde daha bir saatlik otobüs yolculuğu vardı.
Rojbin kendi kafasında planını yapıp yeniden iki bavuluna sarılırken Fidan'a yandan bir bakış atıp yola koyuldu. Konuşmasına gerek yoktu zaten kardeşi onu tıpış tıpış takip edecekti ve öyle de olmuştu yine bağıra bağıra arkasından geliyordu.
"Abla! Nereye gidiyorsun, ayrıca bana yardım edemez misin? Ablaaaa!"
********
Rojbin aldığı biletleri otobüs muavinine verirken onun gösterdiği koltuğa vakit kaybetmeden kuruldu. Gidiş yolunda uçak biletlerini kendi almadığı için Fidan ile yan yana oturmaya mecbur bırakılmıştı ama şimdi akıllık yapıp kendine ortalardan bir yer kardeşine ise midesinin bulanacağını bile bile en arka koltuklardan yer almıştı.
Fidan, ablasının koltuğuna oturması ile yanına oturacaktı ki muavinin ona en arka koltuklardan birini göstermesi ile korkuyla ablasına döndü. Onu bunu yapmış olamazdı değil mi? Okul gezilerinden ona kalan arka koltuk anılarını bildiği halde kendisine bunu yapamazdı.
