Sessizlik. Yalnızlığın baş harfi. Kimsenin olmadığı hissi soğuk gecelerde. Ellerinle ellerini ısıtmaya çalışırken parmaklarının artık ellerine ağır gelmesi. İçtiğin ilk içkinin ağızını yakması. Dilinde kalan acı tat. Acı olduğunu bile bile devam etmek içmeye. Yok olan simalarda gerçekleri görmek. Dünyanın dönüşü hissetmek ayaklarının altında. Ay'ın ellerinden tutmak. Saçlarının dolandığı yıldızların arasında kaybolmak. Sebepsiz yere bakmak sana uzaktan. Sadece izlemek yalnızlığımı bozacak insana. Sessizliğin bile sustuğu gözlere bir daha bakmak. Gözlerini kaçırdığın anda tekrar susuyorum. Susmak. Dünyadaki en anlamlı kelimeyi Tanrı'ya fısıldamak. Yalnızlık. Cennetten kovulan şeytana dost olmak yerin en diplerinde. Gözlerin. Ne bir ormanın yeşili ne okyanusların mavisi. Gökyüzünün renkleri. Şeffafın her tonu. Yaşamak istemediğin her dakikadır zaman ya da korktuğun her saniyedir hayat. Yalnızlık aslında hayatın kendisi. Sevgim karşısında sessizliğini bozamadığın dudakların. Kurumuşlar. Ne kadar uzun süredir sevgisiz dudakların? Gözyaşların en son ne zaman karıştı bir okyanusa?Dudaklarına uğradımı aşk bu sessiz gecede. Ellerine deydi mi ellerim? Soğukluğumu hissettin mi? Bir kelebeğin ömrü kadar uzun ve dolu her gün. Her gün sensiz. Ve ben hergün ölüyorum.
YOU ARE READING
SİYAH GÖZYAŞLARIM
PoetryGülüşünü sakladım gözkapaklarıma Her gözümü kapadığımda seni görmek için. Ellerini sakladım avuçlarıma. Kalbimi daha hızlı attıran tek şey olduğu için. Gözlerini sakladım ruhuma yeşile aşık olmak için. Saçlarını sakladım tel tel laciverte. Sana vere...
