"Hmm, I don't want to agree to you but you're right. Pero kapag kinalabit ko 'tong gatilyo ng baril na hawak ko. Let's see if you're words can kill me." He smirked.

I shrugged. "Let's see."

I rolled my eyes, wala siyang kwentang kausap. His rebutts are predictable, madaling hulaan kung ano ang isasagot niya kaya mas madali akong nakakapag-isip ng isasagot sa kanya. Hinila ng hinila ni Robert ang upuan na kinauupuan ko. Nanghihina na rin ako hindi lang dahil sa mga palo at pahirap sa akin kanina. Isa na rin sa rason ay ang sakit ko. Pinipilit kong 'wag isipin 'yung karamdaman ko pero ni minsan hindi ko dapat ipakitang nahihirapan na siya sa kalaban namin.

If Robert sees me weak, he can use it against me and Nash. I won't let that happen.

"Ang tanga ni Nash, diba?" He said out of nowhere.

"Motherfucker." I whispered.

"Filthy mouth tayo dyan, Carmela? Ang ganda-ganda ng pangalan mo pero ang dumi ng bibig mo!" 

"Oh edi sana ikaw naglagay ng pangalan sa birth certificate ko. Napakabobo mo." I laughed and he also did. He glanced at his back making sure if Nash wasn't here. 

"Alam mo, kawawa ka naman. May sakit ka na nga, nandito ka pa."

"I can die anytime, Cruz. I don't really care if I day today but make sure I can see the light of dawn tomorrow. And of course, I wanna see you in jail before you pull the trigger." Nginuso ko ang baril na hawak niya. Napahalakhak nalang siya. Well, I'm impressed. I can hear the laugh of the devil. I didn't know that the devil has his human form named Robert Yap Cruz? Ang pangit.

"Eh ba't 'di natin paagahin?"

"Ba't 'di mo unahin sarili mo?" I rolled my eyes.

"Stop with the bitch attitude, Carmela. You don't want me to pull the trigger straight to your damn head."

"Then pull it, moron. Puro ka panakot, hindi mo naman ginagawa. Tangina, ang galing mo magsalita, 'di mo naman magawa? What's the difference of you and my ex-boyfriend? Damn, you are all scared cats!" I laughed. Diniinan pa ni Robert 'yung pagkakatutok ng baril sa ulo ko pero ni katiting na takot, walang na akong nararamdaman. Is it because of my numbness? Dahil nasanay na ako sa mga ganito? After all this, did he really think that I can feel fear? Anytime, pwede na akong lagutan ng hininga.

If he pulls the trigger, I'm dead. If he slits my throat, I'm dead. Even if I survive this day, I'm already dead inside. My days are already counted so what am I expecting? Fuck, madodoble lang yata ang rason ko para maghanda para sa araw na 'yon. The day where everyone loves me and cares for me. 'Yan naman talaga ang totoo, mahal ka nila kapag nakita ka na sa sarili mong kabaong. They'll cry because of regrets and sadness. But when you're still alive, they mostly mock you, not adore you. The irony of life.

Ilang minuto pa kaming nanatili doon sa kinalalagyan namin hanggang sa tabigin ni Robert ang tela na nasa harap namin at lumabas. Inilagay niya pa ang baril sa bulsa niya. Shit, he's so stupid! Bakit niya nilagay sa bulsa ang baril niya knowing na nandito pa sila Nash?

"Yow Cruz, kamusta ang talkshow?" Sigaw ng isang kalalakihan na nasa likuran ni Robert habang tinutukan siya ng baril. Lumingon ako at nakita ko si Nash. Kanina pa pala niya kami inaabangan sa loob. I know why he didn't went inside the cloth awhile ago. He wanted to make surethat there's no fast danger for me. I saw his eyes, his dark eyes flashed anger and sarcasm.

Kinuha uli ni Robert ang baril at itinutok uli sa'kin. Tinignan lang 'yon ni Nash at tinawanan lang siya ni Robert. "Sa tingin mo, Nash, mapipigilan mo pa ako? Isang putok ko lang dito sa mahal mo baka magpakamatay ka dyan eh." Halakhak ni Robert at diniinan pa rin ni Nash ang pagkakatutok niya ng baril. Robert didn't even flinch. He just stood there like he's ready to meet Death.

Heartthrob Series 1.2: My Sweetest Jerk (COMPLETED)Where stories live. Discover now