Heartthrob Series 1.2: My Sweetest Jerk (COMPLETED)

Chapter 18

Chapter 18: Sleepover

Carmela's POV

Nasa sofa na kami nang nanonood kami ng Titanic. Malapit naman na matapos e. Kaya hinanda ko na yung susunod na papanoorin which is "Miss Peregrine's Home for Peculiar Children".

Pagkatapos, ni-play ko na yun, pero pansin ko yung oras na 12:30 na pala kaya nagpasya kami na pagkatapos nun ay uuwi na sila.

"Carmela, sige na uwi na kami! Ba-bye!" paalam ni Lia habang hinatak na si Kath at Kenneth palabas. Sumabay na rin sila Jaeden kaya naiwan na kami ni Nash dito. Ay oo nga pala, makikitulog yung tukmol na yun dito.

Pumunta na ako sa kusina para hugasan yung mga yun nang biglang nagsalita si Nash.

"Carmela!"

"Hmm?"

"Ahh.. Friends na ba tayo?"

"Matagal na."

"Ha?"

"Joke lang. Sabi ko oo."

"Ay talaga? Yey!"

"Baka magselos si Yvonne?"

"Selosa talaga yun. Yaan mo, andito naman ako para protektahan ka."

"Sus. Corny. Tulungan mo nalang ako dito."

Pumunta siya sa tabi ko at pinunasan yung mga plato para matuyo. Pagkatapos nun, naligo na kami. Buti nalang dalawa ang toilet dito. Kaso paglabas ko halos umakyat lahat ng dugo sa mukha ko. Hindi ba naimbento ang damit?

"Nash magdamit ka nga! Punyeta!" sigaw ko. Paano kasi naka-twalya lang ang ungas tapos topless! Shit! Yung abs! Oh my god ano yung pinag-iisip ko!

"Bakit? Maganda naman katawan ko ha?"

"Wag kang mag-sleepover dito!"

"De joke lang eto na nga magbibihis na!"

Letche! Dumiretso siya sa kwarto ko at nagbihis. 30 minutes, 'di pa siya lumabas kaya pumasok ako dahil baka patay na yung ungas na yun! Mag-topless pa naman sa harap ko? I know I saw it for so many times pefo sa tuwing makikita ko uli 'yon, pakiramdam ko first time pa rin!

"Mahilig ka pala sa Doraemon?" bungad niya sa akin habang yakap niya yung stuff toy kong Doraemon. Oo, you asshole! Doraemon pa nga tawag mo sa'kin! You're stitch and I hate you for having an amnesia!

"Akin na yan si Doraemon! Akin siya!" sigaw ko at tumakbo siya. Napairap nalang ako at pumunta na sa sofa para matulog. Gago talaga 'to, hindi pa matulog. Pumasok na rin siya sa kwarto at natulog na din.

Time check: 2:30 am

Nagising ako dahil may sumusundot sa pisngi ko. Pagkatingin ko si Nash pala at walang 'ya! 2:30 palang ng madaling araw! Bakit kasi nag-sleep over 'to dito?!

"ANO?!" bulyaw ko sa kanya. Nginitian niya lang ako at sumandal dun sa sofa.

"Huy! Bakit ba?"

"Hindi ako makatulog."

"Eh? Anong gagawin ko?"

"Kantahan mo ko."

"Ayaw!"

"Ehh dali na."

"Ayoko nga sabi!"

"Please? Sasabayan kita."

"No!"

"Makakatulog ka din niyan!"

"Fine! Isa lang ah!"

"Yung LDYN!"

"Oo na!"

-----

Third Person's POV

Kumuha ng gitara si Nash at nagsimulang mag-strum at nagsimulang kumanta si Carmela. Naiisip ni Carmela na sana ganito nalang sila palagi. 'Yung walang problema at hindi nagkahiwalay. Everything's just fucked when it comes to their relationship.

[Now Playing: Little Do You Know- Alex & Sierra]

"Little do you know
How I'm breaking while you fall asleep
Little do you know
I'm still haunted by the memory
Little do you know
I'm trying to pick myself from piece by piece
Little do you know
I need a little more time
Underneath it all I'm held captive by the hole inside
I've been holding back
For the fear that you might change your mind
I'm ready to forgive you but forgetting is a harder fight
Little do you know
I need a little more time." Panimula ni Carmela. Pero 'tong si Nash nakatitig lang kay Carmela habang kumakanta.

"Away, away
I love you like you've never felt the pain, away
I promise you don't have to be afraid, away
The love you see right here stays so lay your head on me
Little do you know
I know you're hurt while I'm sound asleep
Little do you know
All my mistakes are solely drowning me
Little do you know
I'm trying to make it better piece by piece
Little do you know
I, I love you till the sun dies." Kanta naman ni Nash habang nakatitig kay Carmela. Habang si Carmela, naiilang na. Alam nila na sa susunod ay duet na nila.

"Away, just wait
I love you like I've never felt the pain, just wait
I love you like I've never been afraid, just wait
Our love we see right here stays so lay your head on me." Sabay nilang kinanta ang parte na iyon. Nagkatitigan na sila pero bigla din silang umiiwas.

"Away, away
I love you like you've never felt the pain, away
I promise you don't have to be afraid, away
The love you see right here stays so lay your head on me." Puno ng emosyon na pagkanta ni Carmela habang nag-gigitara si Nash.

"Lay your head on me
So lay your head on me
'Cause little do you know
I love you till the sun dies." Pagtatapos ni Nash ng kanta.

Nagkatinginan sila at tumawa. Binaba ni Nash at sumandal sa sofa habang si Carmela naman ay humiga na sa sofa. Kinuha ni Nash yung kamay ni Carmela at hinawakan.

Naalala na kaya niya? Yan ang paulit-ulit na tanong ni Carmela sa isip niya bago siya makatulog.

"If only I had you when I came back, we wouldn't be suffering like this," Carmela whispered to the point that it's inaudible to his ears.

------

Nash's POV

Shit! Ang ganda ng boses niya! Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko kaninang kumakanta siya? Parang naramdaman ko na 'to dati? Sino ka ba talaga Carmela? I want to know you more. I want to explote things with you.

Hinawakan ko yung kamay niya. Damn! Ang lambot. Tumingin ako sa oras. 3:00 ng madaling araw at 'di ako makatulog. Tinignan ko yung mukha niya, shit! Ang ganda niya lalo na kapag malapitan.

Red sweet lips, perfect nose, gorgeous eyes, flawless smooth skin. Bakit ba kasi ang ganda niya? Wala akong balak saktan si Yvonne pero kung iisipin, masyado akong nagmamadali, dahil kaka-kaibigan pala namin. Hays. Maghihintay na naman ako. I will wait when the right time comes.

"Alam kong maganda ako, wag mo na akong titigan. Kuhanan mo nalang ako ng picture." sabi niya na ikinagulat ko. Unpredictable talaga 'to si Carmela, laging nang-gugulat. Pero cute pa din siya. At kinikilig ako sa mga banat niya lalo na dun sa supermarket.

She really gets me everytime she throws punch lines. I don't want to admit it but I guess I'm starting to catch feelings for her again.