Wahhh.. super thanks sa mga nagcomment last chapter..
Sila.. @AngelaLazartigue, @ItsmeDanatria and @Nicey143Toxx
Eto na po ang update ko.. hihi..sana magustuhan niyo..
^_^
ENJOY READING GUYS!!!
CHAPTER FIFTEEN: New Circle of Friends
Hindi na ko nakatulog agad agad dahil sa ginawa ko. Dapat ba kong mahiya sa ginawa kong yun? Kasi diba babae parin ako? Kailangan ko na bang tanggapin na lumalandi na ko? Errr.. ano ba naman yangnasa isip ko.. pero kasi, ano din ba naman yung ginawa ko diba? Nakakahiya naman talaga.. >.< anyways.. eto na.. nagaalarm na ang aking alarm clock at hanggang ngayon, dilat na dilat parin ang aking mga mata.. may pasok pa naman.. at sa tingin ko, alas otso na.. ten kasi diba ang pasok ko? >.< hayyy.. nakakainis naman.. wala naman akong magagawa kundi ang gumising na at maghanda ng pumasok. Sabagay.. sanay na naman aako ng hindi makatulog pag gabi. Mula kasi nung makilala ko yang si troy, pansin ko, lagi nalang ganito ang eksena tuwing may nangyayari saming dalawa.. diba??
Naghilamos nalang muna ako ng mukha tapos nagtoothbrush bago bumaba at kumain. Pagbaba ko, gaya ng dati, nandun si troy at naghahanda na. Tapos na ata syang magluto. Hay.. nahihiya akong pansinin sya.. nakatitig lang ako sa kanya ng mga oras na to. naisip ko lang kasi na yang lalaking tinititigan ko ngayon, yan yung lalaking dahilan kung bakit hindi ako nakatulog kagabi. Yan ang dahilan ng pagwawala ng mga bulate ko sa tiyan.. yan ang dahilan kung bakit may kkung anong nagtatalon sa puso ko tuwing katabi o kahit tuwing nakikita ko sya.. sya lang naman ang dahilan kung bakit ang dating chesca na malupit at walang hilig sa lalaki.. walang nararamdaman.. walang pusong babae na hindi alam ang salitang pagmamahal ay nagmamahal na ngayon.. nakakangiti ng natural, at marunong makisama sa iba. Mula nung dumating ang isang troy sa buhay ko, nabago ang lahat sa akin ng hindi ko namamalayan. Hindi ko sinadyang baguhin ang lahat ng ito. Ganun lang talaga siguro ang impact nya sakin. Nakakatuwa. Oo nakakatuwa, pero sa ginagawa ni troy ngayon sakin, hindi na nakakatuwa,. Nakakahiya na dahil pinupunasan niya lang naman ang gilid ng labi ko..
“ hey.. ganyan nab a talaga ang impact ko sayo at naglalaway ka??” shet lang diba? Di pa nga ko nakakarecover sa paghalik ko sa kanya kahapon ehh eto nanaman at gumawa nanaman ako ng isa pang kabaliwan.. i must admit na mula nung makilala ko si troy, nagsimula ang katangahan syndrome ko. Dapat ba kong matuwa na nakilala ko siya or what?!? Well, i think kailangan kong matuwa. ^_^ tinulak ko nalang ng bahagya si troy para maiwana ang kahihiyan ko at saka ako dumerecho sa lamesa para lumamon.. oo lamon isa the right word to describe what im doing right now.. haha..
Salita lang ng salita si troy pero di ko sya pinapansin.. don’t get me wrong. Di ako galit sa kanya.. nahihiya lang ako dahil sa mga ginawa ko. Pero, hindi ako galit.. di ko naman ata kayang magalit diyan kasi konting kembot lang niyan lalambot na ko.. haha.. KEMBOT talaga? errr.. whatever..
After naming kumain, nagpunta na agad ako sa kwarto ko at naligo na ko dun. Syempre, ano pa bang gagawin ko after maligo? Edi nagbihis at nagayos lang.. nagprepare para sa school. Psh.. ewan ko ba.. kailangan ko pa bang sabihin yun? Alam niyo na naman yun diba? Haha.. ayun. Bago pa mauwi sa pilosopahan ang lahat, papunta na kami ni troy sa school ngayon pero parang bigla akong nanibago. Para kasing galit siya sakin na ewan.. alam niyo yun? Wala akong makitang expression sa mukha niya ngayon.. i mean, hindi sya namamansin ngayon. >.< ano kayang problema ng lalaking to???
“ troy..” tawag ko sa kanya. Pero di manlang sya tumingin o kaya kahit anong response man hindi niya ginawa. Kahit simpleng “hmm” o kaya “ano?” o kahit pagutot manlang hindi niya ginawa,. Ano bang problema neto? Hindi ba niya ko papansinin? Baka naman hindi niya lang narinig yung tawag ko..
