An Open Letter to My Ex ✔

Seventeen

Suddenly his lips were attacking mine. Sa una ay pumalag ako at tinulak siya but he was way stronger than me. Kaya sumuko na lang ako.

But real reason why I stopped struggling was his kiss became more gentle. Parang puno iyon ng pagsuyo at pag-iingat. It' as if he's kissing a very precious and rare stone that only Gods possess.

Unti-unti ay sumabay ang mga labi ko sa ritmo ng sayaw ng kanyang mga labi. Para iyong may sariling desisyon na kusang bumuka upang salubungin ang mapangas niyang dila, na agad na tumuklas sa hiwagang nasa kabila ng mga labi ko.

Awtomatiko ring kumilos ang mga kamay ko at humawak sa malambot niyang buhok.

Saglit na naghiwalay ang aming mga labi ngunit para lang maghabol ng hininga at muling naglapat ang mga iyon.

His lips were firm yet soft at the same time. It's masculine yet very gentle. Hindi ko ito naramdaman whenever Drew and I kissed.

Markus was right. There was something about this kiss. Something I couldn't explain it's almost magical.

Walang ibang maririnig sa loob ng silid na iyon kundi ang musikang ginagawa ng mga labing puno ng pananabik sa isa't isa.

Nagdilat ako ng mga mata nang lumayo si Markus. Sunddenly I felt cold.

"Look at me, baby."

Iniangat niya ang baba ko dahil hindi ako makatingin sa kanya nang diretso.

Nahihiya akong tumingin sa mga mata niya. God, he's very attractive lalo na ngayong magulo ang buhok niya at namumula ang mga labi na kanina ay nasa mga labi ko.

Gusto kong pamulahan ng mukha nang mapagtanto ko ang ginawa namin ngayon ngayon lang.

"Now tell me, Kal, if it was JUST a kiss. Tell me."

Naupo ako patalikod sa kanya saka niyakap ang mga tuhod ko.

"But... we're friends." Bulong ko.

Naupo rin siya sa tabi ko saka ginawaran ng halik ang balikat ko.

"Then let's not be friends."

Napakagat ako sa labi ko. I must admit, at least to myself, na gusto kong pumayag sa gusto niya.

But I'm afraid all of a sudden. What if it we don't work out? Paano kung mauwi lang din kami sa hiwalayan gaya ng nangyari sa amin ni Drew?

What if we get tired of each other?

What if he gets tired of me?

I'll be left alone. All alone. And I don't want that.

Siya ang pinakamalapit na tao sa buhay ko. If we become lovers then we break up. Maghihiwalay na rin ang landas namin.

I don't wanna take that risk. I can't risk our friendship. He's all I have.

"Kal, baby. Please, magsalita ka naman."

Nanatili akong nakayuko at hindi alintana ang sinasabi ni Markus.

"I need time to think."

Katahimikan.

Yes. I like Markus, too. Iyon ang narealize ko matapos ng halik na namagitan sa amin sa apartment ko pa lang.

Pero hindi ko pa kayang sumugal. What if everything goes wrong? I can't lose him.

I can't imagine my life without Markus in it.

"Okay. Kung yon ang gusto mo. I'll wait. But I can't promise you na makakapaghintay ako nang matagal."

Anong ibig niyang sabihin? Iiwan niya ako kapag napagod siyang maghintay?

That thought saddened me pero hindi ko na lang isinatinig.

-------------------------------------------

***Markus' POV***

I have no idea of what's running inside his little head.

Pero naiintindihan ko kung bakit puno siya ng hesitations about us. He just came out from a failed relationship. So it's very understandable that he's somewhat hesitant.

I know it's very inconsiderate of me na guluhin ang isip niya. But I strongly believe na para kami sa isa't isa. Para ako sa kanya, at siya para sa akin. Akin lang.

And I don't wanna waste our time figuring it out, because I already did. Matagal na. Now all I have to do is wait for Kal.

And I'm not taking a no for an answer, kasukdulang i-hostage ko siya sa condo ko ay gagawin ko. Marealize lang niya na kami ang para sa isa't isa.

------------