ချစ်သူများနေ့တဲ့လေ......အိမ်နဲ့နီးသည်မို့သာ
အသစ်ဖွင့်သည့်ဒီနေရာမှာ လှေျာ့စျေးတွေ
ပေးနေသည်မို့ လာခဲ့သော်လည်း...သူမ
ကတော့ တစ်ယောက်တည်းမို့ယောင်ချာချာ...
အင်း....ဒီလောက်လှတဲ့park jiyeonလေးက
ဆင်ဂယ်ဖြစ်နေတယ်တဲ့လား....
ပတ်ပတ်လည်မှာတော့ အတွဲတွေ...အတွဲတွေ..
အတွဲတွေ....ပြီးတော့...အတွဲတွေ....ခဏ...
ခဏလေး....အဲ့တာက Hahm Eun...jung...
တစ်ယောက်ယောက်နဲ့အတူတူ... အင်းပေါ့
Eunjungက ဘယ်တုန်းကရည်းစားမရှိပဲ
နေဖူးလို့လဲ....
ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ပျော်နေတဲ့
Jungieက်ို အတန်ကြာသည်အထိ ငေးနေ
ခဲ့ပေမဲ့ သူမကတော့ သတိပြုမိပံုမပေါ်ပါ။
အတွဲတွေထံုးစံအတိုင်းသူတို့ကိုယ်ပိုင် ကမာ္ဘ
လေးထဲမှာပျော်လို့ပါးလို့......
ဘယ်တုန်းကမှမပိုင်ခဲ့ရတာရော တစ်ခေါက်
တစ်ခါပိုင်ဆိုင်ပြီးမှ ဘယ်တော့မှထပ်မပိုင်ဆိုင်
နိုင်တော့တာရောက....ထိုကဲ့သို့ တစ်မျိုးဆီ
ကွဲပြားစွာ နာကျင်စေပါသလား.....။
တစ်ကြိမ်သာထိတွေ့ရင်းနှီးဖူးသည့် နှုတ်ခမ်း
တစ်စံုကို တခြားတစ်ယောက်က သိမ်းပိုက်
တာကိုမြင်ရတော့ မျက်ရည်ကေ၀့ကနဲ့တက်
လာ၏ ။
မျက်တောင်တွေကိုပုတ်ခပ်ပုတ်ခပ်လုပ်ကာ
သိမ်းဖို့ကြိုးစားလိုက်ပြီး အားတင်းကာ
အံတစ်ချက်ကြိတ်လိုက်မိသေး၏ ။
ဘာဖြစ်နေတာလဲ park jiyeon....နင်က
Eunjungရဲ့ဒီပံုစံကိုမြင်ဖူးတာပထမဆံုး
မို့လို့လား.....ဆယ်ကျော်သက်လေးလည်း
မဟုတ်တော့ပဲနဲ့...ရူးလိုက်တာ.....!
"Jiyeon ? "
မျက်ရည်တွေကျလာသည်မို့ခေါင်းကို
အောက်ငံု့ထားစဥ် Eunjungက သူမရှိရာ
ဘက်ကိုမြင်သွားသည်ထင်သည် ။
"Park Jiyeon! "
တခြားတစ်ဖက်ကိုချက်ချင်းလှည့်ကာ ခြေလှမ်း
တို့ကို မိုင်ကုန်တင်၍ ခပ်သွက်သွက်လှေျာက်
ထွက်ခဲ့သည် ။ အနောက်ကပြေးလိုက်
လာသောခြေသံကိုရော ကပ်ပါလာသော
အမောတကော ခေါ်သံကိုရောလှျစ်လှျူရှု၍ ....
"YAH PARK JIYEON !စောင့်ဦးလို့! "
___________________________________
