Ik stond naast een meisje van zo'n twaalf jaar. Ze hupste zenuwachtig van het ene been op de andere en bij elke keer dat ze op haar rechterbeen stond, raakte haar arm de mijne aan. Ik irriteerde me er mateloos aan, maar opzij stappen zou onbeleefd zijn, dus ik bleef staan, blik op mijn telefoon, en probeerde gewoon te doen alsof de wereld om mij heen niet bestond.
Ik ging op een stoel achter de vierzit zitten, maar tot mijn grote ergernis ging het meisje van net op de vierzit zitten. Dat was waarschijnlijk een brugpieper die veel te veel lawaai had met haar vriendinnen. Een halte later stapte de rest van haar groep in, alhoewel ik niet helemaal snapte waarom ze bij haar gingen zitten. Een iemand probeerde haar in het gesprek te krijgen, maar de rest was het daar niet mee eens en snauwde haar af. Ze viel stil en keek stilletjes naar buiten. Om heel eerlijk te zijn had ik het wel te doen met haar. Uit eigen ervaring wist ik dat het hierbij niet ging stoppen.
JE LEEST
Waarom ik ga ✔️
Short StoryHallo. Ja, ik heb het tegen jou. Jij, die dit leest. Dit gaat over jou, Over wat ik voelde, bij jou, met jou en vooral wat jij me hebt aangedaan. Nadat ik dit heb geschreven ben ik weg. Dit is waarom ik ga.
