At the Train

443 11 2
                                    

---

JARRED

"As we grow up, we realize it is less important to have a lots of friends, the more important is to have a real ones."

eh paano ako magkakaroon ng real ones kung hindi pa sya nagpapakita? =________=

***

I'm a fresh graduated student sa LPU. I'm working @ Somewhere in Ayala Alabang.

nung nasa College pa lang ako, daily routine ko na ang sumakay sa tren, at sa dinami-dami ng pangyayaring nagaganap sa tren, katulad na lang sa pakikipag-unahan pagpasok at paglabas sa tren, pakikipag-unahan umupo sa tren, mga sari't saring amo'y na minsang nakakahilo at amo'y arabo, at syempre mga ibat' ibang mukha na aking nakakasalamuha sa tren.

Sa dinami-dami ng taong nakakaharap ko, sya lang ang umagaw ng atensyon ko.

FLASHBACK (COLLEGE DAYS)

Fourth year Standing college student sa LPU, bilang ako diyan. ^_____^

first sem. 7am araw araw ang pasok ko. Sakit sa eyebugs! pero wala na kong pasok kapag week ends. Ang hirap tuloy bumangon lalo't malamig ang panahon.

Paano gigising ka ng 3 hours before your respestive time schedule. It means 4am dapat gising na ko, 5am ang alis ko at 2 hours ang byahe ko. Ang hirap kaya nung estudyanteng maynila. Lalo na kung hindi ka sa Maynila nakatira. Papatayin ka ng antok, pagod, puyat, at gutom dahil sa tagal ng byahe T_______T

pero lahat ng yun, natiis ko dahil sa determinasyon kong makatapos at dahil din kay Ms. Train girl my loves na ginawa kong inspirasyon. Kapag nakikita ko sya sa tren nawawala antok ko, pagod ko, puyat ko, at gutom ko.

Busog na busog ang mata ko. Napakaganda nya. Maliit, pero hindi naman ganung kaliitan tapos ewan ko ba! lagi kameng nagkikita. Siguro parehas kame ng oras ng pasok kaya ganun.

Una ko syang nakita nung pumasok ako sa tren. Naka-tabi ko sya. Nung una di ko pa pinansin kase baka ano isipin nya, but I'm sorry I can't help myself! Napapalingon ako sa kaniya. Kunwari nakatingin ako sa malayo pero sa kanya talaga ako naka-tingin.

araw araw ko syang ina-abangan. Hindi nya yun alam syempre minsan kapag alam kong male-late na ko, better luck next time.. -____-

hanggang dumating ang araw na nakasabay ko na naman sya.

na-una akong umupo sa kanya. sayang may mga katabi na ko. Nakaka-kilig lang dahil sa harap ko pa talaga sya pumwesto!

syempre ano ba gagawin ko? kailangan kong magparaya, mag paka Gentleman, para sya ang umupo. Pero wait lang.

.

.

.

.

.

.

.

.

SOPHIA DELA CRUZ

SOPHIA? SOPHIA ANG PANGALAN NIYA!

tinignan ko po I.D. nya kase nakaharap nga po sya saken. Syempre pagkakataon ko na yun para malaman pangalan niya.

tapos nun, tumayo na ko.

"upo ka Miss." sabi ko ng naka-ngiti ^________^

"sige thank you." sabi nya ng naka-ngiti ^______^

pinaupo ko sya tapos nag thank you sya saken!! Nakakakilig naman. So gay -____-

ngayon ako ang nakatayo sya naman ang naka-upo. Kunwari nakatingin akko sa window, tinitignan ang mga tanawin pero ang totoo, sya ang tinitignan ko.

At the Train (One Shot)Where stories live. Discover now