Θα Σε Αγαπάω (#2 Σαντα Ροζα)

19.Παρης

«Λατρευω τα μαθηματικά...»λέει η Ελένη και χτυπάει παλαμάκια χαρούμενη.
«Ωραια»απαντάω ξερα.
«Θέλεις να σου δειξω το δωμάτιο μου;»με ρωτάει.

Όχι.Ευχαριστω δεν θα πάρω.

«Καλά είμαι εδώ»λέω και νιώθω το πόδι της μαμάς μου να πατάει το δικό μου.
«Τι είπα;»λέω.
«Μιλά πιο ωραια»λεει σιγά.
«Μα αφού με τρομάζει.Κοιτα πως με κοιτάει»λέω και την κοιτάζω άλλη μια και μου κλεινει το ματι.
«Να είσαι καλός.Σε συμπάθησε...»
«Για αυτό τρομάζω»απαντάω και συνεχίσω να τρωω.

«Η Ελένη από εδώ δεν έχει αδέρφια»λέει η μαμά μου.

Δεν απορώ...

«Ούτε εγώ»λέω και ρίχνω ένα ψεύτικο χαμόγελο.
«Και ο μπαμπάς της...σου έχω πει για τον μπαμπά της;»με ρωταει.
«Όχι μαμά»λέω.

Μπορεί και να μου έχει πει αλλά δεν με νοιαζει αρα σιγά μην το θυμάμαι.

Στο κάτω κάτω ένα πραγμα έχω στο μυαλό μου το τελευταίο καιρό.
Την Λαουρα.

Και το γεγονός ότι ξύπνησα κρατώντας το χέρι της εκείνη την μέρα μετά την συζήτηση.Ενταξει εγώ έβαλα το χέρι μου στο χέρι της αλλά πάλι.

Πάλι καλά που κοιμόταν και δεν το κατάλαβε δηλαδή.

«Έχει την βιομηχανία Χατζηδημητριου»λέει η μαμά μου βγαζωντας με από τις σκέψεις μου.
«Πολύ συγκινητικό»λέω ειρωνικά.
«Και παράγει σακούλες»προσθέτει.
«Θα πρέπει να είναι η δουλειά των ονείρων του»λέω και γυρνάνε όλοι να με κοιτάξουν.

Θα μπορούσα να είμαι με την
Λαουρα τώρα και να της μαθαίνω κολύμπι.Τι κάνω εδώ;

«Παρη Γιε μου...μπορείς να μιλάς πιο ωραια...»λέει.
«Η Ελένη είναι πολύ καλό κορίτσι.Με πρικα και χωράφια και ότι άλλο θες»λέει η μαμά της.

Ότι άλλο θέλω;
Που κολλάω εγώ σε αυτό;

«Μόνη κληρονόμος δηλαδή...»λέει η μαμά μου και με σπρωχνει απαλά.

Τι;Δεν το πειστευω αυτό...

Σηκώνομαι και χτυπάω το πιρούνι δυνατά στο τραπέζι.

Νιώθω το αίμα μου να βράζει στις φλέβες μου.Φυσικα.Πως δεν το καταλάβα πιο πριν.

«Με έφερες εδώ για αυτήν;»της λέω.Σηκωνει το βλέμμα της ψηλά δήθεν μην ξέροντας τι λέω.

«Είσαι τραγική ώρες ώρες»λέω.
«Μα γιατί Παρη μου;Θα μπορούσες να κανείς πολλά πραγματα από την θέση που θα σου έδινε η κόρη μου.Θα είχες την βιομηχανία όλη δίκη σου»λέει η μαμά της.
«Και να βγάζω σακούλες;Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω!Καλυτερα να φυγω!»λέω και σπρωχνω την καρέκλα πίσω με τα πόδια μου και βγαίνω από το τραπέζι.