"Rebel of Heart"

အခန္း (၁)

(Zawgyi)

ရာသီဥတုသည္ ေအးခ်မ္းေသာ အရပ္ေဒသ ဆိုေသာ္ျငား သည္အရပ္မွာရွိၾကေသာ ျပည္သူေတြကေတာ့ မေအးခ်မ္းႏိုင္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ရွာေပ။ ျမန္မာျပည္၏ ထိပ္ဖ်ားပိုင္း၌ရွိေသာ ျပည္နယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေၾကာင့္ ခံစားေနရေသာ အျပစ္မဲ့ျပည္သူမ်ား။

သည္အရပ္ေဒသတြင္ ေဆးပညာ ေဆးဝါးမ်ား ဆရာဝန္မ်ား လိုအပ္ေနေသာေၾကာင့္ လုပ္အားေပးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ခ်ိန္တုန္းက ရုိးရုိးေလးသာ ေတြးခဲ့မိသည္။ မိမိတတ္ေျမာက္ထားေသာ ပညာျဖင့္ လိုအပ္ေနေသာျပည္သူမ်ားအား ကူညီရန္သာ။ သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္လာသည့္အခါမွာေတာ့ မိမိေတြးထားသည္မ်ားႏွင့္ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲခဲ့သည္။

ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာသာမက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဝဒနာမ်ားပါ ခံစားေနရေသာ ျပည္သူမ်ားကို ျမင္ရခ်ိန္တြင္ မိမိရင္ထဲမခ်ိခဲ့။ စစ္ပြဲမ်ားအား ရပ္တန္႔ေစခ်င္သည္။ ျပည္သူမ်ားအား ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္သည္မွာ ရင္တြင္းမွျဖစ္ေပၚမိေသာ ေစတနာပင္။

ယခုလည္း မိမိရဲ႕ဆႏၵအတိုင္းျဖစ္ေျမာက္ေစရန္ ပုခံုးထက္၌ တာဝန္မ်ားထမ္းရြက္ကာ ထြက္ခြာသြားေသာ ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ ျပန္အလာအား ေစာင့္ေနမိသည္။ ဟုတ္သည္။ ဒီေန႔နဲ႔ပါဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ေယာက္်ား ထြက္သြားသည္မွာ ၄ ရက္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။
သတ္မွတ္ထားေသာအခ်ိန္သို႔ က်ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအား သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕အရိပ္ျဖင့္ သာယာစြာရွိေနေသာ ကြပ္ပ်စ္ထက္၌ လည္ပင္းေလးတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္။

လက္ထဲ၌ကိုင္ထားေသာဓာတ္ပံုေဘာင္။ တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပံုပင္။ တစ္ေယာက္က မရုိက္ခ်င္ေသာပံုျဖင့္ မ်က္ႏွာအား စူပုတ္ထားေသာ္လည္း ေဘးမွအရပ္အနည္းငယ္ပိုရွည္ေသာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ကေတာ့ အနည္းငယ္ၿပံဳးေယာင္သန္းကာ စူပုတ္ေနေသာ ေကာင္ေလး၏ပုခံုးအား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားေသာပံုပင္။ ထိုပံုေလးအားၾကည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြကလည္း ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က အတိတ္ေန႔ရက္မ်ားဆီသို႔...။
......................................................