Where do I belong? ( BOOK 2, COMPLETED )

Chapter 40

Ruki's POV:)
Tinititigan ko lang yung kisame sa kwarto ko dahil bored na ako sa loob nang ospital. Lumabas naman si Jin saglit para bilhan ako nang pagkain dahil hindi masarap ang pagkain sa ospital.

Nagulat naman ako nang may biglang pumasok sa kwarto ko. Naupo ako at nakita si Viel. Sa tuwing nakikita ko siya lagi kong naaalala si Ziah. Nung high school kami ayaw siyang nasasaktan ni Ziah. Kaya lagi ko siyang prinoprotektahan noon.

"How are you?" Tanong ni Viel

Siya ang kauna-unahang taong nagtanong sa akin niyan. Alam ko naman na alam nila na hindi ako okay pero masaya pa rin ako dahil tinanong ako ni Viel.

"Not fine. I miss her. I want to be able to hug her and kiss her. Hindi ko yung magawa dahil wala na siya. Ayokong maniwala pero parang tanggap na nang lahat yun. Hindi ko lang ma-imagine yung sarili ko na nakalimutan na siya." Sagot ko

Tinignan niya ako nang may malungkot na expression sa mukha niya. Alam kong masakit din para sa kanya dahil parang kapatid niya na din si Ziah. Sanay siya na may Ziah na nanghahampas at nang kukurot sa kanya.

"I miss her too. I miss her and her hugs, wala na lang akong ibang magawa kung hindi ang tanggapin ang lahat kahit hindi ko naman talaga kaya. Lahat tayo nahihirapan, Ruki. We all know that it's going to be hard for us dahil lahat naman tayo na-attach sa kanya. We're not even sure if she's really dead kasi wala namang katawan na nakita. May maliit na pagasa na baka buhay pa siya pero unti unti nang nawawala yun. Naisip ko nga e na nagmumukha na akong tanga. Umaasa ako sa wala." Sabi ni Viel

Siguro nga lahat kami nabibigatan na sa mga problema na araw araw naming pasan. Isa na dun ang pagkamatay ni Ziah. We all know that it's going to be hard to take in lalo na kung wala naman talagang pruweba na patay na siya. I'm not giving up on her. Not now.

"I'm going to wait for her for as long as I can. Katulad nung hinintay ko siyang bumalik dito. She loves me and I love her. Yun na lang ang panghahawakan ko." Sabi ko

Viel gave me a small smile. Kahit na para siyang maliit na kapatid para kay Ziah, para na rin siya yung pinakamatandang kapatid ni Ziah. He worried about her a lot lalo na kung matagal niyang hindi nakita o hindi kaya nakausap. Best friend na din siya ni Ziah.

"Is there a chance that you are going to stop loving her?" Tanong ni Viel

Am I? I don't know. It'll probably take me years to know if I will. May not though. Siya lang ang nagiisang babaeng kinabaliwan ko nang ganito.

"No. I don't think I will. Hindi ko kayang pigilan ang nararamdaman ko para sa kanya dahil mahal na mahal ko siya. I don't think that I'll ever stop loving her. I never will." Sagot ko

Hindi ko talagang kayang pakawalan si Ziah kahit alam kong hindi na siya babalik. She's the one who taught me how to love again. After all kahit hindi siya ang unang babaeng minahal ko, siya ang huling babeng mamahalin ko.

"She's like the ate, I never had." Sabi ni Viel

Mas matanda kasi sa kanya si Ziah and she worried a lot about Viel, kaya parang ate na siya ni Viel. Cute naman sila pag naging mag kapatid sila. Sana nga buhay pa rin siya hanggang ngayon pero parang impossible naman mangyari yun.

"She's the one I could never let go." Sabi ko

She's my world at kung wala siya, parang wala na din ako. What's my purpose of being here if she's not here anymore? Wala din. I'm only living for the people around me.

"Let's not lose hope kahit hindi naman tayo sigurado." Sabi ni Viel

Bigla naman kaming may narinig na kumatok sa kwarto ko. Nakita ko naman si Jin. May dala dala siyang pagkain. Wala akong ganang kumain pero para sa kanya. Maghihintay ako para sa kanya katulad nung ginawa ko nung umalis siya.

"She's an angel." Biglang sinabi ni Jin

Siguro narinig niya yung mga pinagsasabi namin ni Viel. Wala naman kaming binanggit na masama e. He's right though, she's the angel of our lives. Walang makakapantay dun.

"Yes. An angel send here on earth." Sabi ko

I'm actually really thankful na lumipat si Ziah sa school namin noon. Masaya din ako dahil naging kaklase namin siya. Nung una may pagkabastos ako sa kanya. I was so annoyed with her at first dahil akala ko maarte siya pero mali ako.

Alam ko na dapat kong bawiin ang mga sinabi ko noon. I never really knew that I would fall in love with her. Everything was just really unexpected. Yes, I was jealous of Jin and Kit dahil palagi nilang kasama si Ziah. Pati nga si Viel pinagseselosan ko noon e.

Who knew na magugustuhan niya rin pala ako? Sa ugali kong to? Ang sama ko pa sa kanya nung una. I literally wanted to kick her out of our section. I never  thought na may possibility pala na mag kagusto siya sa akin.

Masaya ako na kasama siya pero dumating si Marielle para sirain ang lahat. I realized that sinira ko din ang buhay ni Ziah and I needed to correct all of my mistakes. I waited for her because I knew that she needed space.

Naging masaya ako nung nalaman kong nakabalik na siya nang Pilipinas. Sa wakas worth it na ang paghihintay ko sa kanya pero nung huli, hindi ko siya naligtas. I blame myself for not being able to save her.

Sana pala matagal ko nang tinanong sa kanya kung ayos lang ba siya o hindi. Sana magkasama pa rin kami hanggang ngayon. I never knew that she was sad or suicidal. Hindi ko naisip na kaya niyang gawin yun. I new knew until she did it. Hihintayin ko pa din siya kahit wala namang kasiguraduhan na buhay pa siya.

"I want her back and I'll wait for her kahit na alam kong walang kasiguraduhan na buhay pa siya." Sabi ko

——— TO BE CONTINUED ———
hi!
book 2 is finally done! i hope that you enjoyed reading this chapter. feel free to message me in my twitter account: @/xrhkx

thanks,
X