Royal Synergy: Curse of the Queen

Epilogue

My heart ached once again upon remembering their pain. Their wound is my scar, and their scars are my nightmare. It will always be engraved on my heart at wala nang makakapagpawala no'n kung 'di ang alalahanin na lamang.

They say pain demands to be felt. Yes, it is, we should all feel it. The pain was created for us to feel that we are not always strong. That we could be vulnerable in a few circumstances that we can no longer take the heavy burden inside our chest. It will always be a reminder that we are still normal. That we are still human. And that what makes us as a human. Pain completes us.

Diniretso ko ng punta ang kwarto o opisina ni Mamma sa basement na 'to. It's still classy kahit puno na 'yon ng alikabok. Ilang taon na hindi nalinisan. I traced my hand on the edges of my Mamma's table. Dito s'ya nagtatrabaho. Dito n'ya noon inaayos ang mundo ng Privus.

Tiningnan ko ang dingding na may nakaukit na painting. Dahil ito ang unang pagkakataon na nakapasok ako sa opisina ni Mamma sa basement, ito rin ang unang pagkakataong nakita ko 'to.

It's a painting of a woman in the center. Sa magkabilang kamay nito'y nakalahad sa magkabilang gilid habang may isang bato ang nakalutang sa ulo nito. May pitong nakapalibot na light dots sa paligid ng babae habang ang kulay ng mata nito'y asul at pula. Katulad ng mata ng Diaperno Maticum.

"The first vision of the Clairvoyant holds the truth and the answer."

I don't know why that thought came back from my mind. Unconsciously, I put my two fingers on the eyes of the woman in the painting.

Nagulat ako nang bigla iyong lumubong when I pushed it. Sa gilid ng painting, doon lumitaw ang isang maliit na korteng box na may lubog na pigura sa ibabaw.

A crescent-moon shape.

Mabilis kong inilabas ang kwintas na nabawi ko at inilagay 'yon sa lumitaw na box. Napaatras ako nang biglang gumalaw ang dingding kung sa'n nakapinta ang painting. The blocks are creating a hole na itsurang pintuan. Doon ko na-realize that it's a passage way somewhere.

Kaagad ko 'yon pinasok at nilabas ako nito sa kabilang bahagi ng bundok.

Sa paglabas ko ay bumungad sa akin ang dalawang rebulto ng babae sa magkabilang gilid ng daanan. They're both facing each other. Their arms are raised in the center as if they're reaching something.

The figures are wearing an unusual warrior outfit with a crown on their heads. Ang isa ay may hawak na mahabang sibat sa kabila nitong kamay habang ang isa naman ay may hawak na pana.

Ang may hawak ng sibat ay may buhok na kulot kulot na halos takpan ang mukha niya. Habang ang babaeng may hawak ng pana naman ay may mahaba at straight na kulotbsa dulo. If you're going to see what they're doing? You would notice na magkaaway sila. Ang isa galit na galit at ang isa ay walang emosyon ang pinapakita.

"Nandito ka lang pala."

My eyes immediately turned into oceanic blue when I tilted my head to figure out who are the intruders.

"Alam naming dito ka didiretso matapos ang lahat ng nangyari." Wika ng isa pa nitong kasama.

"Anastasia failed to kill the chosen Descendant." Iyon ang namutawi sa labi ko nang tuluyan nang makalapit ang dalawang babae.

"Do you want us to do the honor?" wika ng isang babaeng may natural na normal na boses. Her voice is monotonous but it always spits venom. Just like her mother, Leonna.

The other one scoffed with arrogance. "We are always ready to move. Pinaasa n'ya si Asia at sinaktan kaya dapat lang sa kanya ang mawala." Her bitchy tone never failed to amaze me. Kahit walang habas ang pagiging straightforward niya. Most of it ay laging may punto, lahat kaya n'yang totohanin. Just like her mother, Althea.