[DBH] all about 900Gavin

(SF DBH) Be Mine 900gavin

Detroit Become Human FanFiction

Pairing: 900gavin

Rating: NC20+

Warning - drity word (หยาบคายมากนะคะบอกเลออออ ยังไงก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ//กราบ)
--------------------------------------------------

ปึง! ปึง! ปึง!

"ไอ้พลาสติกเฮงซวย เปิดประตู!" เสียงเคาะประตูห้องดังสนั่นคลอไปกับเสียงตะโกนของนักสืบแห่งกรมตำรวจ หลังจากที่เจ้าหุ่นเฮงซวยนี่ทำตัวแปลกๆไปเมื่ออาทิตย์ก่อน เขาก็ไม่ได้เจอเจ้านั่นอีกเลย มารู้จากไอ้เวรคอนเนอร์ว่าเจ้าบ้าคอนเนลล์มาอยู่ที่นี่ ...แม่ง มาทำเหี้ยอะไรในโรงแรมนี้วะ

แอ๊ด

เสียงเปิดประดูดังขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างของแอนดรอยด์ตัวสูง ยังไม่ทันที่เกวินจะเอ่ยปากด่าอะไรก็ถูกมือหนาจับแขนแล้วดึงเข้ามาในห้องก่อนที่ปิดประตูแล้วล็อคห้องในทันที แววตาของคอนเนลล์ฉายแววที่ดูน่ากลัวออกมาจนเกวินนึกหวาดกลัวอย่างแปลกประหลาด...แต่เขาก็จำเป็นที่จะต้องใจดีสู้เสือ

"มีอะไรกับผมงั้นเหรอครับ...คุณนักสืบ" คอนเนลล์เอ่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ดวงตาสีฟ้าจ้องมองไปยังผู้มาใหม่อย่างไม่วางตา เสื้อผ้าที่มักจะเรียบร้อยเสมอบัดนี้กลับหลุดลุ่ย เสื้อนอกสีขาวถูกถอดออกไปกองอยู่บนเตียง เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปลดกระดุมออกเผยให้เห็นอกแกร่ง เกวินกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกอดอกหันหน้าไปทางอื่นพยายามไม่มองอีกฝ่าย...แม่ง! จำเป็นต้องทำให้แอนดรอยด์หุ่นดีกว่าคนจริงๆรึเปล่าวะ อิจฉาเว้ย

"มันก็ต้องมีสิวะ แกหายไปไหนมาวะไอ้เศษพลาสติก" เกวินโวยวายใส่ชายตรงหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง

"ผมแค่รู้สึกไม่ดีครับ ผมว่าผมก็วางโน๊ตว่าผมลาแล้วนะครับเว้นแต่คุณจะโง่อ่านไม่ออก" คำพูดเหน็บแนมของร่างสูงตรงหน้าทำให้เกวินรู้สึกโกรธอย่างมากจนเข้าไปกระชากคอเสื้อของร่างสูง

"หุบปากไป ไอ้หุ่นเวร เมื่อกี้แกพูดว่ารู้สึก?" เกวินพูดออกมาก่อนจะยิ้มสมเพชและหัวเราะเยาะใส่แอนดรอยด์ตรงหน้า "อย่ามาทำให้ขำเลยน่ะ แกเป็นแค่หุ่นจะมารู้สึกได้ยังไงเว้นแต่แกจะเป็นดีเวี่ยน"

"คุณอาจจะพูดถูกที่ผมอาจจะกลายเป็นดีเวี่ยน" คอนเนลล์เอ่ยอย่างราบเรียบมองไปที่ร่างของชายตรงหน้า ใบหน้าคมที่มีรอยช้ำ ริมฝีปากได้รูปมีเลือดไหลซึมออกมาจากรอบแตกที่มุมปาก

"เหอะ ยอมรับกับเขาก็เป็นรึไง" เกวินเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มเยาะเจ้าหุ่นตรงหน้าที่มันยอมรับเป็นดีเวี่ยน

"แต่รู้มั้ยครับ...ว่านอกจากเป็นดีเวี่ยนน่ะ...." คอนเนลล์ก้มลงเข้าไปใกล้ข้างหูของเกวินก่อนจะกระซิบออกมาอย่างแผ่วเบาจนเกวินรู้สึกหวาดหวั่น
.
.
.
.
"ผมก็ผัวของคุณได้เหมือนกัน"

--------------------------------------------------

อ่านต่อได้ที่

 
https://www.readawrite.com/a/87801465cbc7d9e4774d101ec5ddd83b