Küçük kız yatağında sırt üstü uzanmış şarkının sözlerine eşlik ediyordu.
Ağlamak istemiyorum,
Ağlamak istemiyorum.
Seni seviyorum
ama seni sevdiğimi söylemek
yeterli değil, ne söylersem söyleyeyim
terkediyorsun beni, nereye gidiyorsun?
Kız derin bir iç çekip gözlerini yumarak krem rengi pürüzsüz tavanı taciz etmeyi bıraktı.
Artık beni sevmiyor musun?
oyun oynama, buralarda olduğunu biliyorum
belirecekmişsin gibi hissediyorum, bu yüzden bekliyorum.
Kız daha fazla dayanamadı ve kendini sıkmayı bıraktı. Böylece özgürlüklerini bekleyen gözyaşları serbest kaldı. Yanaklarının iki yanından akan gözyaşları kafasını yasladığı yastığı ıslatıyordu.
"Her gece olduğu gibi."
Ölmek üzere-belkide çoktan ölmüş-olan ruhuyla fısıldadı genç kız.
Yüzünde buruk bir tebessüm oluştu yada sadece güçsüzce yukarıya tırmanmaya çalışan iki dudak kenarının oluşturduğu saçma bir ifade.
Tekrar fısıldadı kız kendi kendine.
'Bu gecede ıslak, gözyaşlarıyla ıslanmış bir yastıkla uyuyacağım anlaşılan.'
Tembelce yataktan doğruldu ve müziği kapatmak için yere attığı telefona uzandı. Eline aldığında son sözlere gelmiş olan şarkıyı durdurmak için kilit ekranını açmıştı ki gördüğü mesaj içindeki umut tohumlarının filizlenmesine neden oldu.
@hansolcwhe
Şunu unutma küçüğüm beni seven birisi bu kadar kolay pes etmemeli.
Ve şarkıda son sözlerini sarf edip başka bir melodiye geçiş yapmıştı.
O an kızın aklına okuduğu bir kitaptan cümle beyninde yankı buldu.
Kız gülümsedi.
Umut belki de gelecek sayfadadır.
